အိမ္ရွင္မျဖစ္သြားရင္ မိသားစုအတြက္ပဲ ဘဝကို ျမႇဳပ္ႏွံထားလိုက္ရေတာ့မွာလား။

blank

ကၽြန္မက အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္မမွာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳရွာေကၽြး ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္နဲ႔ သားေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကၽြန္မခင္ပြန္းတာဝန္ေက်သလို ကၽြန္မကလည္း သိပ္ကိုတာဝန္ေက်တဲ့ အိမ္သူဇနီးမယားတစ္ေယာက္ပါ။

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တာဝန္ေက်သလဲဆို ရင္ မနက္မိုးမလင္းခင္ မိသားစုအားလံုး မႏိုးခင္ကတည္းကထၿပီး မိသားစုရဲ႕ တစ္ေန႔တာေဝယ်ာဝစၥ ေတြကုိ သိမ္းက်ံဳးလုပ္လိုက္တာ ကၽြန္မအိပ္ရာဝင္ရင္ တစ္အိမ္လံုးေတာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကပါၿပီ။
ဘာေတြလုပ္ေနလဲလို႔ေမးရင္ တစ္ခုခ်င္းစီေျဖဖို႔ခက္ပါတယ္။

ေစ်းသြား၊ ခ်က္ျပဳတ္၊ ေလွ်ာ္ဖြပ္၊ မီးပူတိုက္၊ အိမ္ရွင္း၊ ကေလးေတြနဲ႔ခင္ပြန္းအတြက္ ေက်ာင္း သြား၊ ႐ံုးသြားဖု႔ိ ထမင္းဘူးျပင္၊ ကေလးေတြကို စာက်က္ကူ၊ အိပ္ရာထိုင္ခင္းျပင္နဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အ ခ်ိန္ေတြ ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းေတာင္မသိဘူး။

အိမ္ေထာင္က်ၿပီးကတည္းက ကေလးေတြရတဲ့အထိ တစ္စတစ္စနဲ႔ အျပင္ေလာကဆိုတာလည္း ဘာမွန္းမသိ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း အဆက္ျပတ္သြား လိုက္တာ အခုထိပါပဲ။ ဟုိတစ္ေလာကေတာ့ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေဖ့ဘြတ္ခ္မွာ ျပန္ဆက္သြယ္မိၾကတယ္။ အလွဴေငြထည့္ဖို႔ကိစၥေတြေျပာရင္း အျပင္မွာ ခ်ိန္းၿပီး ဆံုၾကတယ္။ အျပင္ေလာကနဲ႔ကင္းကြာေနတာၾကာေတာ့ ကၽြန္မလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စ ကားေကာင္းရင္း ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ ျပန္လာေတာ့ ကၽြန္မခင္ပြန္းက ျပႆနာရွာပါ ေတာ့တယ္။ အလွဴေငြထည့္ၿပီးၿပီးခ်င္းျပန္မလာဘဲ စကားေျပာေနရပါ့မလားဆိုၿပီး သူက ကၽြန္မကို အ ျပစ္တင္တယ္။

ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ အျပင္မွာ အဲ့ဒီေလာက္အၾကာႀကီး ေနေနရေအာင္ မင္းက အပ်ိဳလား။ မင္းမွာ အိမ္ေထာင္ရွိ တယ္။ ကေလးေတြရွိတယ္။ အပ်ိဳလို အျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလွ်ာက္သြား ေနလို႔မရဘူး။ နားလည္လား” တဲ့။

သူ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္မ မ်က္ရည္က်ရတယ္။

ကၽြန္မေလ ကၽြန္မတည္ေထာင္ထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကုိ သိပ္ျမတ္ႏိုးပါတယ္။ ေယာက်ာ္းကို လည္း ခ်စ္တယ္။ ကေလးေတြဆုိတာလည္း ကၽြန္မရဲ႕အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရတနာေတြပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မဘဝတစ္ခုလံုးကို ေပးထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔မွာေတာ့ ကၽြန္မ စိတ္ဆိုးမိတယ္။ လိုအပ္လို႔ အျပင္ထြက္တာေတာင္ ထြက္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူးလား။ လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာ လူတိုင္းမွာမရွိရဘူးလား။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ရွင္မေတြမွာေကာ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္မရွိရဘူးလား။

အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ဟာ ကုိယ္ပိုင္ဘဝကို ေျမျမႇဳပ္သၿဂႎဳလ္လိုက္ရတာမ်ိဳးလား။ မိသား စုအတြက္လုပ္ေပးရင္း ကုိယ့္အတြက္ကိုယ္လည္း ဘာမွမလုပ္ရေတာ့ဘူးလား။ မိသားစုကုိပဲ ခ်စ္ရင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေကာ မခ်စ္ရေတာ့ဘူးလား။ ကုိယ္လည္းေပ်ာ္ေအာင္ေနမွ မိသားစုကို ေပ်ာ္ေအာင္ ပိုလုပ္ေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလား။
သင္ေကာ ဘယ္လိုျမင္လဲဟင္။