၁။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးပါ။
ကေလးကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ စဥ္းစားၿပီး ဆံုးျဖတ္လုပ္ေဆာင္တတ္တဲ့အက်င့္ ေမြးျမဴေပးပါ။ ဒါ ေပမဲ့ ေရြးခ်ယ္တဲ့အခါ လမ္းေၾကာင္းမမွားေအာင္ သိမွတ္သင့္တာေတြ၊ မိဘေတြအေနနဲ႔ ခြင့္ျပဳႏိုင္တဲ့ အကန္႔အသတ္ကို ကေလးသိေအာင္ အသိေပးထားပါ။ ဥပမာ- “ အျပင္ထြက္မကစားခင္ သားရဲ႕အ ခန္းကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကစားၿပီးမွ အခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္မလား။ ကစားမယ္ဆို ရင္ေတာ့ မိနစ္သံုးဆယ္ေစာၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာရမယ္။ သားႀကိဳက္တာေရြး” ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။
၂။ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကို သတိေပးပါ။
ကေလးကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္တဲ့အခါ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ အေကာင္းအဆိုးကလည္း ကေလး အတြက္ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးကို သူ႔ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို အက်ိဳး သက္ေရာက္ေစမယ္ဆိုတာ သတိေပးပါ။ ဥပမာ- “ သားအေနနဲ႔ စကားကို အခုထက္ပိုၿပီး ယဥ္ယဥ္ ေက်းေက်းေျပာမလား။ ဒါမွမဟုတ္ သားရဲ႕ အခန္းထဲမွာပဲ ေနမလား ” ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
၃။ ကေလးအေပၚ ကတိတည္ပါ။
မိဘေတြအေနနဲ႔ ကေလးကို ကတိေပးၿပီးရင္ ကတိတည္ပါ။ ကေလးအေပၚ အေျပာနဲ႔အလုပ္ ညီစြာ အေလးထားဆက္ဆံျခင္းအားျဖင့္ မိသားစုၾကားမွာေကာ၊ ကေလးႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ တျခား သူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာပါ အက်င့္ေကာင္းတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ၿပီးသားျဖစ္ေစပါတယ္။
၄။ ဂ႐ုစိုက္မႈေပးပါ။
မိဘေတြအေနနဲ႔ အျပဳအမူအေသးအဖြဲက အေရးမႀကီးပါဘူး။ မိဘေတြရဲ႕လုပ္ရပ္က ဂ႐ု စိုက္မႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေဖာ္ျပေနတယ္ဆိုတာ ကေလးအေနနဲ႔ နားလည္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အျငင္းပြားရတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာေတာင္ ကေလးအေပၚ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာထားရွိမႈကို ျပ သေပးပါ။ ဥပမာ- “ သားအေနနဲ႔ ေမေမ့စကားကို နားမေထာင္ဘူးဆိုရင္ တျခားသူေတြက ေမေမ့ကို ကဲ့ရဲ႕ၾကမွာေပါ့။ သားက ေမေမ့ကို သူမ်ားကဲ့ရဲ႕ခံရတဲ့ ေမေမမ်ိဳးျဖစ္ေစခ်င္လို႔လား ” ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ ေျဖရွင္းသင့္ပါတယ္။
ေဆာင္းပါးေလးကို ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ SHARE လိုက္ပါဦးေနာ္။
