ေမ့မရတဲ့ ဒိုင္ယာရီအပိုင္းအစမ်ား

blank

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ စေတြ႔တဲ့ေန႔ေလးကိုေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕မိတ္ဆက္ေပးမႈကစျပီး ကၽြန္မတို႔ခင္မင္သြားခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ မပ်င္းမရိနားေထာင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ အေတြးအျမင္ေတြ ဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ။

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ရွင္ကၽြန္မကို ပထဆံုးအျပင္မွာေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းတဲ့ေန႔ေလးကိုေပါ့။ လွပတဲ့ ညေနခင္းေလးမွာ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အဓိပၸာယ္ကိုအတူတူဖြင့္ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ရွင့္ရဲ႕ ခ်စ္ခြင့္ပန္တဲ့စကားကို ေခါင္းညိတ္ျပီးတုန္႔ျပန္လိုက္ကတည္းက ရွင္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုးနဲ႔ေနာက္ဆံုးခ်စ္သူလို႔ ကၽြန္မသတ္မွတ္ထားခဲ့တယ္ေလ။

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ခ်စ္သူသက္တမ္းႏုတဲ့ ကာလေလးကိုေပါ့။ ခ်စ္သူျဖစ္ကာစ ကာလေလးက ကၽြန္မအတြက္ အရာရာထက္ပိုခမ္းနားျပီး ပ်ားရည္ထက္ပိုျပီး ခ်ိဳျမိန္ေနခဲ့တယ္။ ရွင့္ရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္စာေလးေတြနဲ႔ ႏိုးထရတဲ့မနက္ခင္းတိုင္းက ကၽြန္မအတြက္ အဓိပၸာယ္အရွိဆံုး မနက္ခင္းေလးေတြေပါ့။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ပထမဆံုးရန္ျဖစ္တဲ့ေန႔ကိုေပါ့။ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၂လအၾကာမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပဋိပကၡေလးက အခ်စ္ဆိုတဲ့ဖန္ခြက္ေလးကို တစ္စစီကြဲေၾကသြားေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ တိုက္ခ်ပစ္ခဲ့တယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ရန္ျဖစ္လိုက္ အဆင္ေျပသြားလိုက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္းၾကာလာတဲ့အခါ ကၽြန္မရွင့္နားကထြက္သြားဖို႔ စိတ္ကူးမိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကို ထြက္မသြားပါနဲ႔လို႔ ရွင္ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ မရွိဘဲ မေနႏိုင္ဘူးလို႔ ရွင္ေျပာခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကလည္း ယံုခဲ့မိတယ္ေလ။

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ရွင့္ရဲ႕ကတိေတြကို ရွင္ကိုယ္တိုင္ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္စီးခဲ့တဲ့ေန႔ေတြကိုေပါ့။

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ကၽြန္မအေပၚ ရွင့္ရဲ႕ ျပဳမူဆက္ဆံပံုေတြကိုေပါ့။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္သြားခြင့္မရေလာက္ေအာင္ထိ ရွင္ကၽြန္မကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့တယ္။ ရွင့္ရဲ႕သဝန္တိုမႈေတြက ကၽြန္မကို လြတ္လပ္စြာပ်ံသန္းလို႔မရေအာင္ ေလွာင္ပိတ္ထားခဲ့တယ္။ လမ္းခြဲရေအာင္လို႔ ကၽြန္မေျပာေတာ့ ရွင္ကၽြန္မကို ေတာင္းပန္ျပီး ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးျပန္တယ္။

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ရွင္ေျပာသမွ်ကို ယံုမိတာ ကၽြန္မအမွားပဲလို႔ေတြးမိတဲ့ေန႔ကိုေပါ့။ ကၽြန္မ ရွင့္ရဲ႕ မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ ကတိစကားေတြကို ယံုၾကည္ေနခဲ့တယ္။ ရန္ျဖစ္လိုက္တိုင္း ကၽြန္မပဲ အျပစ္တင္ခံရတယ္။ ျပႆနာၾကီးထြားလာမွာစိုးလို႔ စကားလံုးေတြကို က်ိတ္မွိတ္မ်ိဳသိပ္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစုဝင္ေတြ ကၽြန္မနားမွာမရွိေတာ့ေအာင္၊ ဆက္ဆံေရးပ်က္သြားေအာင္အထိ ရွင္ကၽြန္မကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္မ ရွင့္ရဲ႕ ေဒါသေတြကို မွတ္မိေနေသးတယ္။

ကၽြန္မ ရွင့္ရဲ႕ အမ်က္ေတြကို မွတ္မိေနေသးတယ္။

ကၽြန္မထြက္သြားမယ္ဆိုတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသမယ္ဆိုတဲ့ရွင့္ရဲ႕ အတၱဆန္တဲ့ရူးသြပ္မႈေတြကို မွတ္မိေနေသးတယ္။

ေန႔အလင္းေရာင္ကိုေတာင္ မျမင္ရဘဲ ငိုခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြကုိ မွတ္မိေနေသးတယ္။

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ရွင္နဲ႔လမ္းခြဲဖို႔ ခိုင္မာျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်မွတ္လိုက္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ကိုေပါ့။ ရွင္နဲ႔လမ္းခြဲျပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ လူမႈကြန္ယက္ေပၚကေနတဆင့္ ရွင့္ရဲ႕ျပန္လည္ဆက္သြယ္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေတြသိခဲ့ရတယ္။ ဘယ္လိုၾကိဳးစားၾကိဳးစား ကၽြန္မဘက္က ျပန္လက္မခံေတာ့မွန္းသိသြားတဲ့အခါ ရွင္ကၽြန္မကို ေျပာခဲ့တယ္။

“မင္းဘဝမွာ ငါလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႔ပါေစနဲ႔။” တဲ့။ ရွင့္ဆုေတာင္းေတြျပည့္ပါေစလို႔ ကၽြန္မဆုေတာင္းမိတယ္သိလား။

ကၽြန္မမွတ္မိေနေသးတယ္။ ရွင့္အခ်စ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးေတြကိုေပါ့။ ရွင့္ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာဖိႏွိပ္မႈက ကၽြန္မရဲ႕အေတြးထဲမွာ အခုထိရွိေနတုန္း။ ရွင္ဆုတ္ျဖဲလိုက္တဲ့ ကၽြန္မဘဝကို အခုထိလိုက္ေကာက္ျပီး ျပန္ဆက္ေနရတုန္း။

အခ်ိန္ေတြေျပာင္းလာခဲ့တာ သံုးႏွစ္သံုးမိုးသာၾကာသြားတယ္။ ကၽြန္မ ဒါေတြကို မွတ္မိေနတုန္းပဲ။ ရွင္ကၽြန္မအေပၚ ဘာအျပစ္ေတြလုပ္မိလဲဆိုတာ ရွင္သိခ်င္မွ သိလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။

ရွင့္ရဲ႕ တစ္ခ်ိန္ကခ်စ္သူ