ကြ်န္ေတာ္ အေမ့ကိုသတိရတာနဲ႔ ပန္းစည္းေတြ အိမ္တိုင္ယာေရာက္ပို႔ေပးတဲ့ ဆိုင္ကိုသြားျပီး ပန္းစည္းတစ္စည္းကို ဒီျမိဳ႕က မိုင္(၂၀၀)ေလာက္ေဝးတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ အေမဆီကို ပို႔ေပးဖို႔ အလုပ္အပ္လိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ဆိုင္ေဘးက အုတ္ခံုေလးေပၚမွာ ထိုင္ျပီး ငိုေၾကြးေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးနားသြား ျပီးေမးစမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
“သမီးဘာျဖစ္ေနလဲ” ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလး ျပန္ေျဖတာက
” သမီးရဲ႕ မိဘေတြဆီ ပန္းစည္းပို႔ခ်င္တာ။ သမီးမွာက (၇၅) က်ပ္ပဲ ရွိတာ ပန္းစည္းက (၂၀၀)” တဲ့။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၲဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း သနားသြားျပီး ပန္းစည္းဝယ္ေပးလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ပန္းစည္းက ဘယ္ကိုပို႔ေပးရမွာလဲေမးေတာ့ မိန္းမငယ္ေလးက သူမကို သခ်ိၤဳင္းဆီ ေခၚသြားေပးဖို႔ ထပ္ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။
ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကေလးမေလးကို လိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ ကေလးမေလးက အသစ္စက္စက္ အုတ္ဂူေလး ေရွ႕မွာ ဒူးေလးေထာက္ျပီး မ်က္ရည္ေလးေတြလည္လို႔။ အဲဒီအခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ့္ ေခါင္းထဲမွာ အသိစိတ္ တစ္ခ်က္ဝင္လာတယ္။ ဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မွာထားတဲ့ ပန္းစည္းကို အေမ့ဆီ ကိုယ္တိုင္သြားပို႔ေပးဖို႔ပါပဲ။ မိဘေတြကို အသက္ရွိစဥ္ကာလမွာပဲ ဂရုစိုက္သင့္ပါတယ္။ ေလာကၾကီးထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူးဆုိမွ လြမ္းဆြတ္ေနလည္း ဘာမွထူးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေတြးမိလို႔ပါ။
သေဘာက် ႏွစ္သက္ခဲ့ရင္ Share ဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္။
