ကြ်န္မ နာမည္ အန္နာပါ။ ကြ်န္မ အသက္ (၁၄) ႏွစ္ရွိပါျပီ။ ကြ်န္မတုိ႔မွာ မိသားစုေလးေယာက္ရွိပါတယ္။ ညီမငယ္ေလးရယ္၊ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္ ကြ်န္မရယ္ပါ။
ကြ်န္မတို႔ မိသားစုမွာ ရွိတဲ့ အေဖနဲ႔အေမရဲ႕ ျပဳမူ ဆက္ဆံပံုေတြကို ကြ်န္မ တစ္ျဖည္းျဖည္း သံသယဝင္မိေနပါတယ္။ ေမေမ ေအာက္ပိုင္းေသျပီးကတည္းက ေဖေဖက ေမ့ေမ့ကို အခ်စ္ေတြေပ့ါသြားသလို ခံစားရတယ္။ ေမေမက ေၿမၿပင္မွာ က်ေနတဲ့ သတင္းစာေလးကို wheel-chair ေပၚကေန ရုန္းကန္ၿပီး ကုန္းေကာက္တာေတာင္ ေဖေဖက မကူညီဘဲ ေဘးကေန ရပ္ႀကည့္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ကြ်န္မပိုၿပီး စိတ္မေကာင္း ၿဖစ္မိတယ္။ ေဖေဖဟာ ေမေမ့ကို အေရးမစိုက္သလိုလို၊ ေရွာင္ေနသလိုလို ကြ်န္မခံစားရပါတယ္။ သူ႔အလုပ္ေတြနဲ႔ ရွုပ္ယွက္ခတ္ေနျပီး ေမေမ့ကို နဂိုတုန္းကလို ယုယတာမ်ိဳးေတြ၊ အခ်ိန္ေပးတာမ်ိဳးေတြ သိပ္မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး။ အိမ္အလုပ္ေတြ မႏိုင္မနင္းလုပ္ေနလည္း ကူေပးေဖာ္ မရေတာ့ပါဘူး။ ကြ်န္မ ေမေမ့အတြက္ အရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။
ေမေမနဲ႔ ေဖေဖၾကားမွာရွိတဲ့ အမွတ္တရေန႔ေလးေတြမွာေတာင္ လက္ေဆာင္ေလးေတြေပးၾကတာ၊ အထိမ္းအမွတ္ပဲြေလးေတြ လုပ္ၾကတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ပါဘူး။
အခုခ်ိန္မွာ ကြ်န္မအေတြးထဲမွာ ေျခာက္လွန္႔ေနတဲ့အရာက ေဖေဖဘယ္ေတာ့မ်ား ကြ်န္မတို႔ကို ထားခဲ့ျပီး ထြက္သြားမလဲဆိုတာပါပဲ။ အကယ္၍ အဲဒီလုိသာ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆို ကြ်န္မညီမေလးနဲ႔ ကြ်န္မေတာ့ ေဝးရျပီ။ ကြ်န္မက ဘယ္သူနဲ႔ ေနရမွာလဲ။ အို….ကြ်န္မအဲလို္မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ဘုရား ဘုရား ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ မခဲြႀကပါရေစနဲ႕။ မိသားစုေတြ တစ္ကဲြတစ္ျပားစီ မေနပါရေစနဲ႔။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၲဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဒါေပမယ့္လည္း ကြ်န္မဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေန႔ မနက္အေစာၾကီး ကြ်န္မအိပ္ယာႏိုးႏိုးခ်င္း ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ေနတုန္း ေမေမတို႔အခန္းထဲက ဆူဆူညံညံအသံေတြ ၾကားရတယ္။ ကြ်န္မေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမေမက ငိုလို႔ ေဖေဖက အထုတ္အပိုးေတြ ျပင္ေနတယ္။ ကြ်န္မေတြးၿပီးေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ၾကီးတကယ္ေရာက္လာခဲ့ျပီ ထင္ပါရဲ႕။ ကြ်န္မအရမ္း စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ခဏေနေတာ့ ေဖေဖ ကားနဲ႔ ထြက္သြားတယ္။ ကြ်န္မေျပးလုိက္သြားေပမယ့္ မမွီေတာ့ပါဘူး။ ကြ်န္မ ငိုယိုၿပီး က်န္ခဲ့မိတယ္။
နည္းနည္းၾကာေတာ့ ေဖေဖျပန္ဝင္လာတယ္။ ကြ်န္မဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ေဖေဖ့ခါးကို ေျပးဖက္လိုက္ျပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ “ေဖေဖ ကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ ေဖေဖနဲ႔အတူတူ ေနခ်င္တယ္။ ေမေမ့ကိုလည္းခ်စ္တယ္။ ေမေမနဲ႔ သမီးတို႔ကို အခုလို ခဲြမသြားပါနဲ႔ေနာ္။” လို႔ ရွိုက္ၾကီးတငင္ ေျပာလိုက္တယ္။
ဒါနဲ႔ ေဖေဖက အံႀသတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ “ေဖေဖက ဘယ္တုန္းက ခဲြသြားမယ္ေျပာလို႔လဲ။ သမီးေမေမကိုေရာ ေဖေဖခဲြသြားမယ္လု႔ုိ ဘာလို႔ထင္ရတာလဲ”ဆိုျပီးေမးလာခဲ့တယ္။
အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္မလည္း အရင္က စိတ္ထဲမရွင္းလင္းတာေတြကို ေျပာေတာ့တာေပါ့။
ေဖေဖက စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ျပန္ရွင္းျပတယ္။
“အလုပ္ေတြကို အရမ္းအခ်ိန္ေပးျပီး ေမေမ့ကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့တာက ေမေမလည္း အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ ေဖေဖက အရင္ကထက္ ႏွစ္ဆ ပိုလုပ္ရေတာ့မယ္ေလ။”
“ေနာက္ သမီးေမေမလုပ္ႏိုင္တာေလးေတြ လုပ္တာကို ဝင္မကူရၿခင္းက သူ႔ကို အျမဲ လူတစ္ေယာက္က ကူေပးေနရရင္ သူ႔ကိုယ္သူ မသန္စြမ္းသူလို႔ ယူဆၿပီး အားငယ္ေနမွာ စိုးလို႔ပါ။”
“သူ႔အတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမေနတာကလည္း ေဖေဖက သူ႔အတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရင္ သူစိတ္ ပိုထိခိုက္မွာစိုးလို႔ပါ။”
“ေနာက္ျပီး ျပႆနာတတ္တာက လည္း ေဖေဖအလုပ္နဲ႔ ခရီး(၂) ပတ္ေလာက္သြားရမွာ ေဖေဖက မိသားစုနဲ႔ မခဲြႏိုင္လို႔မသြားခ်င္ဘူး။ သမီးေမေမက အလုပ္ရာထူးတိုးမယ့္ အခြင့္အေရးမို႔ သြားေစခ်င္။ အဲဒါ ျငင္းခုန္ရင္း ကေတာက္ကဆျဖစ္သြားၾကတာပါ။”
သမီးရဲ႕ေမေမ ကို ေဖေဖသိပ္ခ်စ္ပါတယ္။ သမီးေျပာတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပဲြေတြလုပ္ေနမွ၊ ၾကင္နာယုယ ျပေနမွ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္မဟုတ္ပါဘူး။ ေဖေဖက သမီးေမေမ ဘဝေလး မပူမပင္ မေၾကာင့္မၾက ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး ၾကိဳစားေနတာပါ။ သမီးတို႔ေရွ႕ေရးေတြအတြက္လည္း ပူပင္ေနရတာမို႔ပါ။ သမီးနားလည္ပါေနာ္။ သမီးတို႔ကို ေဖေဖ ဘယ္ေတာ့မွ ခဲြမသြားပါဘူး။” ဆိုတဲ့ ေဖေဖစကားသံအဆံုးမွာေတာ့ ကြ်န္မ ဝမ္းသာျပီး မ်က္ရည္ေတြဒလေဟာ စီးက်လာပါေတာ့တယ္။
ေဖေဖတို႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို သံသယ ဝင္မိတဲ့အတြက္လည္း အားနာမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ခုတစ္ေခါက္ ရလိုက္တဲ့အေတြ႔အၾကံဳကေတာ့ ကြ်န္မတစ္သက္ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
သဘာက် ႏွစ္သက္ခဲ့ရင္ Share ဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္။
