ႏွလံုးသားေလးေရ…
မင္းဟာ ဒဏ္ရာေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ရခဲ့ေပမယ့္ ေသဆံုးမသြားဘူးေနာ္။ အၿမဲတမ္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္ကုစားႏိုင္တယ္။ ဖီးနစ္ဆိုတဲ့ မီးေတာက္ငွက္လိုပဲ ျပာေတြၾကားကေန အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္ျဖစ္တည္ႏုိင္တယ္။ ဒဏ္ရာရသြားတဲ့အခါ ႏွလံုးသားတံခါးကို ခဏပိတ္ထားလုိက္ေပမယ့္ မၾကာပါဘူး။ ႏွလံုးသားတံခါးကို ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ထားလိုက္ျပန္ေရာ။ ၿပီးေတာ့ က်ိန္စာသင့္ေနသလုိ ထူးျခားဆန္းၾကယ္လြန္းတဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကိုလည္း ထပ္မံေပၚေပါက္လာေစျပန္တယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
မင္းေၾကာင့္ ငါဟာ အၿမဲတမ္းပဲ ကမၻာ့ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး ရိုလာကိုစတာစီးေနရသလုိ ရင္ဖိုလႈိက္ေမာေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာေတြရၿပီး လဲၿပိဳက်ျပန္တယ္။ အသည္းခုိက္ေအာင္ နာက်င္ေနေပမယ့္ အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ၾကာတာနဲ႔ ေမ့သြားျပန္ေရာ။ ဒဏ္ရာေတြက အနာက်က္စျပဳတာနဲ႔ အမွတ္မရွိစြာပဲ ထပ္ခ်စ္ဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ မင္းဟာ ငါ့ကို ရူးခ်င္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ ရိုလာကိုစတာကို ထပ္စီးမိေအာင္ ထပ္ဆြဲေဆာင္ျပန္ပါေရာလား။
စာခ်စ္သူတို႔မွာေကာ ဒီလုိအမွတ္မရွိတဲ့ ႏွလံုးသားေလးေတြရွိလား…
