သားေရ…
လိုခ်င္တာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ေမေမတို႔ဆီခဏခဏေတာင္းရတာလည္း အားနာတယ္။ “သား ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ ျမန္ျမန္အလုပ္လုပ္ၿပီး ကုိယ္ပုိင္ဝင္ေငြရေအာင္ လုပ္ရမယ္” လို႔ ေျပာသံေလးၾကားရေတာ့ ေမ ေမ့မွာ သားရဲ႕မိဘအေပၚ ငဲ့ညႇာသိတတ္စိတ္နဲ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးခ်င္တဲ့စိတ္ကုိ သေဘာက်မိပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္ကလည္း လိုခ်င္တာေတြေနာက္လုိက္မဆံုးျဖစ္ရင္း သားဘဝမွာ မေပ်ာ္မရႊင္ျဖစ္မွာလည္း ေမေမ စိတ္ ပူမိျပန္တယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြဆိုတာေတာ့ လိုက္မယ္ဆိုရင္ မေသမခ်င္းလိုက္လို႔ ဆံုးမွာမဟုတ္ပါဘူး သားေရ။
အနီးစပ္ဆံုးဥပမာေပးရရင္ပဲ ဖုန္းေတြကလည္း အသစ္အသစ္ေတြ အၿမဲတမ္းေပၚေနတာ။ အသစ္မွ ပုိေကာင္း တယ္ထင္ရင္ ရွာသမွ်လည္း ဖုန္းဝယ္ဖို႔ေနာက္လိုက္ရင္း ကုန္ရေတာ့မွာပါပဲ။ အဝတ္အစားသစ္ေတြဆုိတာ လည္း အဲ့ဒီလိုပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ လူ႔သဘာဝကလည္း ၿခံေလးရွိေတာ့ အိမ္ေလးရရင္ေတာ္ပါၿပီလို႔ ေတြးတယ္။ အိမ္ ေလးရေတာ့ တိုက္အိမ္ေလးဆို ပုိေကာင္းတာေပါ့လို႔ ထပ္ေတြးတယ္။ တိုက္အိမ္ေလးရေတာ့ စီးစရာကားေလး ပါ ရရင္ပိုအဆင္ေျပမွာလို႔ ေတြးျပန္ေရာ။ စီးစရာကားေလးရျပန္ေတာ့ ေမာ္ဒယ္လ္ျမင့္ဆို ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ျဖစ္ ျပန္ေရာ။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဒါက ေလာကသဘာဝပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ရွိၿပီးသားေတြကလည္း ကုိယ့္အတြက္လိုအပ္လို႔၊ အသံုး တည့္လို႔ ပုိက္ဆံေပးၿပီး ဝယ္ထားတာေတြပါပဲ။ အဲ့ဒါေတြကုိ တန္ဖိုးထားသံုးစြဲတတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြက အသံုးတည့္ေနေသးရင္ ေရာင့္ရဲ႕ေက်နပ္စိတ္ေမြးတတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ အသစ္ေပၚတာေတြေနာက္ပဲ လိုက္ေနရင္ သားဘဝမွာလည္း တစ္သက္လံုးေမာေနရေတာ့မွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ေမေမေျပာခ်င္တာက ကုိယ္တိုင္ရွာေဖြခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးကို ေမေမခ်စ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွိ တာေလးနဲ႔ေရာင့္ရဲေက်နပ္တတ္တဲ့စိတ္ေလးကိုလည္း ေမြးဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔လို႔လည္း စကားလက္ေဆာင္ပါးပါရေစ သားေရ။
စာခ်စ္သူေမေမတို႔ေကာ သားတို႔ကို ေျပာခ်င္တာေလးေတြရွိရင္ မွ်ေဝခဲ့ပါဦးေနာ္။
