အသည္းကြဲဖူးလား။
အသည္းကြဲတုန္းက နာက်င္ခံစားခဲ့လား။
နာက်င္ခံစားမႈေတြကေန ရုန္းထြက္ၿပီး ဘဝကို ဆက္ေလွ်ာက္ဖူးလား။
အသည္းကြဲတာကို ကုစားဖို႔အတြက္ ၾကာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကိုေကာ မွတ္မိလား။
တစ္ႏွစ္လား။ ေျခာက္လလား။ သံုးလလား။ တစ္လလား။
ခ်စ္ခဲ့တဲ့ အတိမ္အနက္ေတြ၊ ရွိခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေတြ၊ ထားရွိခဲ့တဲ့ ၾကင္နာျခင္းေတြရဲ႕ အတိမ္အနက္ေပၚ မူတည္ၿပီး အသည္းကြဲတဲ့ ဒဏ္ရာရဲ႕ အတိမ္အနက္က ကြာျခားပါတယ္။
သိပ္ခ်စ္ခဲ့လို႔ သိပ္ခံစားေနရတယ္ဆိုရင္ ခံစားေနရတာကို ခံစားေနရတဲ့အတိုင္းသာ ထားလိုက္ပါ ပရိသတ္ႀကီးေရ…။
ငိုခ်င္လာရင္ ငိုခ်လိုက္ပါ။ သတိရလာရင္ အားရွိပါးရွိေၾကကြဲလိုက္ပါ။ နာက်င္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားေလးကို သူ႔အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ခံစားတဲ့အလုပ္ကို အျပည့္အဝလုပ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ။
ဒါေပမဲ့… မ်က္ရည္ေတြ ေသြ႔ေျခာက္သြားတဲ့အခ်ိန္…။
သတိရျခင္းေတြ တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ…။
အသာေလးမတ္တပ္ရပ္ပါ။ ဒဏ္ရာရေနတဲ့ ႏွလံုးသားေလးကို ဖာေထးလိုက္ပါ။ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ႏွလံုးသားကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါ။ အေကာင္းဆံုးခ်စ္ခဲ့တဲ့ သင့္ႏွလံုးသားေလးဟာ ေရႊတံဆိပ္ဆုနဲ႔ ထိုက္တန္ပါတယ္။ သင့္ႏွလံုးသားရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ ခ်စ္ျခင္းကို ကစားသြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္၊ သစၥာတရားကို မထိန္းသိမ္းတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္၊ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔မထုိက္တန္တဲ့သူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ က်ဆင္းသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲ့ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အခ်ိန္အၾကာႀကီးခံစားေနတာဟာ က်ကြဲသြားတဲ့ ႏွလံုးသားကို နာက်င္ျခင္း၊ မေကာင္းျမင္ျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္းဆိုတဲ့ ရႊံ႕ေတြနဲ႔ ဖာေထးေနတာနဲ႔တူပါတယ္။ ဘဝကို ကန္႔လန္႔တိုက္ေနမယ္၊ လမ္းမွားကိုေလွ်ာက္လွမ္းေနမယ္ဆိုရင္ ႏွလံုးသားကို အရည္အေသြးနိမ့္တဲ့ ေကာ္ေတြနဲ႔ ဖာေနတာနဲ႔တူပါလိမ့္မယ္။
ဘဝကို ျပန္လည္႐ုန္းထြက္မယ္။ တစ္ဖန္ျပန္လည္ႀကိဳးစားမယ္။ ေနာက္တစ္ခါ အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ ဘယ္လိုေတြ ျပန္လည္တည္ေဆာက္မယ္။ အခ်စ္ေရးမွာ ဘယ္လိုစံႏႈန္းေတြနဲ႔ သတ္မွတ္ထားမယ္စတဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ႏွလံုးသားကို ကုစားတာဟာ ႏွလံုးသားကို ေရႊဂေဟနဲ႔ ဆက္ထားသလို ပိုလွလာပါလိမ့္မယ္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ကြဲသြားတဲ့ ပန္းကန္ေတြကို ေရႊဆက္ၿပီး ျပန္ဖာေထးၾကတယ္တဲ့။ သင့္ႏွလံုးသားေလာက္မွ တန္ဖိုးမရွိတဲ့ ပန္းကန္ေလးေတြကေတာင္ ေရႊနဲ႔ျပန္ဆက္လိုက္တဲ့အခါ ပိုလွတဲ့အလွတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ပိုလွလာတယ္ဆိုရင္ သင့္ႏွလံုးသားေလးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လွလာလိမ့္မလဲ။
ေရြးခ်ယ္မႈက သင့္လက္ထဲမွာပါ။
ကြဲအက္ေနတဲ့ သင့္ႏွလံုးသားကို ဘာနဲ႔ဖာေထးမွာလဲ။
ေရႊနဲ႔လား။
ရႊံ႕ေတြဗြက္ေတြနဲ႔လား။
