ညီမေလးေရ….။
အခ်စ္ေရးတစ္ခုဟာ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ထိစိတ္ခ်မ္းသာေစလဲ ဆုိတာကို မင္းမိဘေတြရဲ႕ စံျပအိ္မ္ေထာင္ေရးေၾကာင့္ မင္းကိုသိေစခဲ့တယ္။ ျခြင္းခ်က္မရွိခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနျခင္းနဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြခုိင္မာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မင္းႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရင္ အလြယ္တကူခြင့္လႊတ္ေပးရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားတဲ့မင္းဟာ ခ်စ္ရတဲ့သူကို လိုတာထက္ပိုၿပီး ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့လူတိုင္းက မင္းရဲ႕ ေရႊေရာင္ႏွလံုးသားနဲ႔မွ မထိုက္တန္တာညီမေလးေရ….။
သစၥာေဖာက္ခံရတဲ့အခါ ေနာက္ေတာ့ ျပင္လာမွာပါဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့ အက်င့္ကိုျပင္ပါ။ ခ်စ္သူရွိရက္နဲဲ႕ေနာက္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းစဥ္းစားတာဟာ အခ်စ္ေရးရဲ႕ အပိုင္းအစတစ္ခုမဟုတ္ဘူး။
အႏိုင္က်င့္ခံရတဲ့အခါ ခ်စ္လို႔ဆိုးတာပါဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ သည္းခံတတ္တဲ့အက်င့္ကို ျပင္ပါ။ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူဆိုတာ ခ်စ္သူစိတ္ဆင္းရဲမယ့္ ကိစၥေတြကို လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဤေဆာင္းပါးကိုဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွေရးသားတင္ဆက္သည္။
တစ္ပတ္မွာတစ္ရက္ေလာက္ရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ က်န္ေျခာက္ရက္မွာေပးတဲ့ ဝမ္းနည္းမႈေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈေနတတ္တဲ့ အက်င့္ကိုျပင္ပါ။ ရန္ျဖစ္လိုက္ျပန္ခ်စ္လိုက္နဲ႔ သံသရာလည္ေနတာက အခ်စ္ေရးတစ္ခုမွာ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး။
ခ်စ္သူနဲ႔လမ္းခြဲတဲ့အခါ ရမယ့္ နာက်င္ျခင္းေတြကိုေၾကာက္ၿပီး စိတ္မခ်မ္းသာမႈေတြကို ဖက္တြယ္ထားတတ္တဲ့အက်င့္ကို ျပင္ပါ။ ေလာကမွာ အခ်ိန္ကကုစားမေပးႏိုင္တဲ့ ဒဏ္ရာဆိုတာ မရွိဘူး။
ညီမေလးေရ….။
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာ၊ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့မင္းဟာ ခ်စ္ျခင္းအစစ္ေတြနဲ႔ ထိုက္တန္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မင္းပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြဟာ မင္းဆီေရာက္လာဖို႔ က်န္ပါေသးတယ္။ “ခ်စ္ရင္ေပးဆပ္ရမယ္” လို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ခံယူလာခဲ့တဲ့မင္းဟာ စိတ္ဆင္းရဲေစတဲ့အခ်စ္ေရးမွာ ႏွစ္ျမွပ္ေနခဲ့တာ ရင္နာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ ေပးဆပ္ျခင္းဆိုရင္ေတာင္ တစ္ဖက္တည္းကပဲ ေပးဆပ္ေနရျခင္းမဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ညီမေလးကို နားလည္ၿပီး ညီမေလးႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ အၿပံဳးေတြစိုက္ပ်ိဳးေပးမယ့္ ဘဝလက္တြဲေဖာ္တစ္ေယာက္ ညီမေလးဘဝထဲကိုေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းေနတာ ရပ္လိုက္ပါေတာ့ ညီမေလး။
