အခ်စ္ေရးတိုင္းဟာေပါင္းဖက္မႈနဲ႔ အဆံုးသတ္ၾကတာမဟုတ္ဘဲအသည္းကြဲျခင္းေတြ၊ ဆံုးရႈံးမႈေတြနဲ႔လည္းအဆံုးသတ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာအားလံုးသိၾကပါတယ္။ ဖူးစာမပါလို႔ လမ္းခြဲၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္မတို႔အားလံုးဟာခ်စ္ရသူကိုဆံုးရႈံးလုိက္ရၿပီဆိုတဲ့ အေပၚမွာပဲယူႀကံဳးမရျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ႏွစ္ကိုယ္တူစိတ္ကူးယဥ္ၿပီးအစီအစဥ္ေတြခ်ခဲ့ရတဲ့ အနာဂတ္အစီအစဥ္ေတြဟာမျဖစ္လာႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ဆို႔နင့္ေၾကကြဲတတ္ၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီျပတ္စဲသြားတဲ့အခ်စ္ေရးတိုင္းဟာေၾကကြဲဝမ္းနည္းရမႈေတြလိုမေကာင္းတာေတြပဲခ်န္ရစ္ခဲ့တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အခုေျပာျပမွာကေတာ့ ျပတ္စဲသြားတဲ့အခ်စ္ေရးတစ္ခုကေနရရွိလုိက္ႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာေလးေတြပါပဲ။
၁။ ျပတ္စဲသြားတဲ့အခ်စ္ေရးေတြဟာကၽြန္မတို႔ကိုကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ပိုမိုသိရွိေစၿပီးဘယ္လိုေနရာေတြမွာ ကၽြန္မတို႔ ပိုမိုရွင္သန္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ျပပါတယ္။
တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ နီးကပ္စြာေနထိုင္ျခင္းဟာကၽြန္မတို႔ကိုကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုမိုသိျမင္ေစပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျခားရႈေထာင့္တစ္ခုကေန ၾကည့္ျမင္ေစလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ အျငင္းပြားမႈတစ္ခုကေနၿပီးေတာ့ ကိုယ့္တန္ဖိုး၊ ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈ၊ ကိုယ့္စည္းမ်ဥ္းစတာေတြကိုမီးေမာင္းထိုးျပလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဘဝထဲကိုဝင္လာခဲ့တဲ့လူတစ္ဦးခ်င္းစီတိုင္းဟာ ကၽြန္မတို႔ကိုပံုသြင္းႏုိင္ၿပီးေတာ့ ေသရာပါမယ့္ ဒဏ္ရာတစ္ခုကိုေပးခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေရးဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကိုမီးေမာင္းထုိးျပႏုိင္ၿပီးေတာ့ ဒီအားနည္းခ်က္ေတြကိုကုစားႏုိင္ေအာင္ ကူညီေပးႏုိင္သလုိအတိတ္တုန္းကရခဲ့တဲ့စိတ္ဒဏ္ရာေတြကိုလည္းကုစားေပးႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ဆက္ဆံေရးတစ္ခုဟာကိုယ့္အတြက္ မွန္ကန္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိႏိုင္ေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေနကူညီေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာေတာ့ မျငင္းႏုိင္တာအမွန္ပါပဲ။
၂။ အားနည္းခ်က္ေတြကိုကုစားေပးႏိုင္တယ္။
အားနည္းခ်က္ဆိုတာေရႊပါ။ အခ်စ္ေရးတစ္ခုမွာဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔အားလံုးဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုဖြင့္ဟတတ္ဖို႔ သင္ၾကားလာရပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ခင္မႈ၊ ဂရုစိုက္မႈ၊ နားလည္ႏုိင္မႈစတာေတြကိုအခ်စ္ေရးမွာအားလံုးေတြ႕ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အခ်စ္ေရးမွာပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိေလေလအားနည္းခ်က္ကိုအေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ေျပာင္းလဲဖို႔ အခြင့္အေရးမ်ားေလေလပါပဲ။
လူအမ်ားစုဟာပြင့္လင္းရိုးသားဖို႔ကိုေၾကာက္ရြံ႕တတ္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အသည္းကြဲဖူးတဲ့သူေတြေပါ့။ နာက်င္မႈေတြကိုခံစားေနရေပမယ့္ အားနည္းခ်က္ကိုလွစ္ဟျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ျခင္းဟာကၽြန္မတို႔ လုပ္ႏုိင္သမွ်ထဲမွာအရဲရင့္ဆံုးပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဖြင့္ဟလုိက္ျခင္းဟာက်ရႈံးမႈတစ္ခုမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိလာတာနဲ႔အမွ် ဒီအခ်စ္ေရးကိုပိုမိုအေလးထားမိလာမွာပါ။
ဤေဆာင္းပါးကိုဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွေရးသားတင္ဆက္သည္။
၃။ အနာဂတ္ကို ႀကိဳတင္တြက္ဆထားလို႔မရဘူးဆိုတာသေဘာေပါက္ေစတယ္။
ကၽြန္မတို႔အားလံုးဟာအနာဂတ္အတြက္ အသင့္ျဖစ္ေနေအာင္ ျပင္ဆင္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ အခ်စ္ေရးေတြ ရွင္သန္ေနေစခ်င္တာလည္း ကၽြန္မတို႔ အနာဂတ္အစီအစဥ္ေတြထဲကတစ္ခုပါ။ အခ်စ္ေရးေတြ ျပတ္စဲရျခင္းရဲ႕ ရင္အနာရဆံုးအပိုင္းကေတာ့ အတူတူစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရတဲ့ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုမွမရွိေတာ့ဘဲအထားခဲ့ခံရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ တကယ္လို႔မ်ားအနာဂတ္အတြက္ပဲစဥ္းစားမေနဘဲနဲ႔ ရွိေနစဥ္မွာပဲအတတ္ႏိုင္ဆံုးတန္ဖိုးထားမယ္ဆိုရင္ေကာဘယ္လုိေတြ ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္မလဲ။အနာဂတ္ဆိုတာေသခ်ာတြက္လုိ႔ရတဲ့ ခရီးတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ကာလကုိပဲပိုမိုတန္ဖိုးထားရမယ္ဆိုတာသိရွိေစမွာပါ။
စာခ်စ္သူတို႔ေကာမဆံုစည္းႏိုင္ခဲ့တဲ့အခ်စ္တစ္ခုကေနဘယ္လိုသင္ခန္းစာေလးေတြ ရရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ comment box မွာမွ်ေဝခဲ့ပါဦးေနာ္။
