တစ္ခါတုန္းက အလြန္သန္မာတဲ့ သစ္ခုတ္သမားတစ္ေယာက္ဟာ လက္သမားဆရာႀကီးဆီမွာ အလုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းခံပါတယ္။ လူေကာင္ႀကီးႀကီး၊ သန္သန္မာမာနဲ႔ အားကိုးရမယ့္ပံုဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးက လစာေကာင္းေကာင္းေပးၿပီး တစ္ခါတည္းအလုပ္တန္းခန္႔ၿပီး ဆင္းေစေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုေတြ အေရးေပးခံရတဲ့ သစ္ခုတ္သမားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အစြမ္းကုန္ အလုပ္ႀကိဳးစားရမယ္ ဆိုျပီး သံဓိဌာန္ခ်လိုက္ပါတယ္။
အလုပ္ခန္႔ျပီးျပီးခ်င္းပဲ သူ႕အလုပ္ရွင္က ပုဆိန္တစ္ေခ်ာင္းေပးျပီး သူ အလုပ္လုပ္ရမယ့္ ေနရာကို လမ္းညႊန္လိုက္တယ္။ ပထမေန႔မွာပဲ သူဟာ သစ္ပင္ ၁၈ ပင္ေတာင္ ခုတ္လွဲလာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ သူ႕အလုပ္ရွင္က “ဝမ္းသာတယ္ေဟ့…ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္လုပ္ကြ” ဆိုၿပီး ဝမ္းသာအားရေျပာလိုက္တယ္။
အလုပ္ရွင္ရဲ႕ အားေပးစကား ၾကားၿပီး အားတက္သြားတဲ့ သစ္ခုတ္သမားဟာ ေနာက္ေန႕ေတြမွာ ပိုပိုၿပီး အလုပ္ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေန႔မွာေတာ့ သူဟာ သစ္ပင္ ၁၅ ပင္ပဲ ခုတ္လာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အားမေလ်ွာ့ဘဲ ဆက္ၾကိဳးစားေပမယ့္ တတိယေန႔လည္းေရာက္ေရာ ၁၀ ပင္ပဲ ခုတ္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္ေန႔ျပီး တစ္ေန႔ သူခုတ္လာတဲ့ အပင္အေရအတြက္ဟာ နည္းနည္း လာပါတယ္။
သစ္ခုတ္သမားက “ငါ့အင္အားေတြမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့လာလို႔လား” ဆိုျပီး ေတြးေနမိေတာ့တာေပါ့။ ဒီေတာ့ သူဟာ သူ႕အလုပ္ရွင္ဆီကို သြားျပီး ေတာင္းပန္စကားေျပာရင္း “ကြ်န္ေတာ္ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး ဆရာၾကီးရာ” ဆိုျပီး ညည္းျပလုိက္တယ္။
အဲ့ဒီအခါ အလုပ္ရွင္ လက္သမားဆရာၾကီးက “မင္း ပုဆိန္ကို ေနာက္ဆံုးေသြးခဲ့တာ ဘယ္တုန္းကလဲ” ဆိုျပီးေမးပါတယ္။
ဒီေတာ့မွ သစ္ခုတ္သမား ျပန္ေျပာလုိက္တာက” ေသြးဖို႕…ဟုတ္လား… ဆရာၾကီး၊ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ပုဆိန္ေသြးဖို႔ အခ်ိန္ မရိွပါဘူးဗ်ာ၊ သစ္ပင္မ်ားမ်ား ခုတ္ႏိုင္ဖို႔ လံုးပန္းေနရတာနဲ႔တင္ ယားလို႔ေတာင္ မကုတ္အားပါဘူး ဆရာၾကီးရာ” တဲ့။
အထက္ပါအျဖစ္အပ်က္ေလးမွာ သင္ခန္းစာယူသင့္တဲ့ အခ်က္ေလးကို ဂႏၱဝင္ပရိတ္သတ္ၾကီး သတိထားမိမယ္လို႔ ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၲဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုးဟာလည္း ပုဆိန္ကို ေသြးဖို႔ အခ်ိန္မရိွဘူး ဆိုတဲ့ သစ္ခုတ္သမားလုိ ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္ ကမၻာၾကီးမွာက လူတိုင္း လိုလိုဟာ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ရႈပ္ေနသလို ျဖစ္ေနျပီးေတာ့ လက္ရိွ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာ၊ ေရာက္ေနတဲ့ အဆင့္မွာပဲ ရပ္တန္႔ေနတတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေတြက ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္ပါသလဲ။ ျဖစ္ႏိုင္တာကေေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာလည္း သစ္ခုတ္သမားက ပုဆိန္ေသြးဖို႔ အေရးမစိုက္သလိုပဲ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကို ရွာေဖြဖို႔ ေမ့ေနၾကတာပါ။ ၾကိဳးစားတာက မမွားေပမယ့္ ဘဝရဲ႕ အေရးၾကီးတဲ့ အရာေတြကို ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ျဖစ္ေနတဲ့ အထိေတာ့ မေနသင့္ပါဘူး။ မိမိတို႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘဝမွာ မိဘေတြနဲ႔ မိသားစုအတြက္ ျဖစ္ေစ၊ စာအုပ္စာေပေတြဖတ္ျပီး အသိအျမင္ေတြ တိုးတက္ဖို႔ ျဖစ္ေစ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနပါေစ အခ်ိန္ဖဲ့ျပီး ေပးသင့္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးမွာ အနားယူဖို႔၊ စဥ္းစားေတြးေခၚဖို႔၊ တရားဘာဝနာ ပြားမ်ားဖို႔နဲ႔ မိမိအရည္အေသြးေတြ လက္ရိွထက္ ပိုမို တိုးတက္လာေစမယ့္ အသစ္ အသစ္ေတြကို သင္ယူဖို႔ စတာေတြ အတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ ရိွကို ရိွသင့္ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ မိမိရဲ႕ ပုဆိန္ကို မေသြးေတာ့ဘူး ဆိုရင္ သစ္ခုတ္သမားလိုပဲ ပိုျပီး မတိုးတက္လာတဲ့အျပင္ မိမိမွာ ရိွေနျပီးသား ကုိယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းေတြပါ ေလ်ာ့က်လာေစတယ္ ဆိုတာ အျမဲ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။
တစ္ခုခု ဗဟုသုတရလုိက္တယ္ဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း သိႏိုင္ေအာင္ Share ပါ။
