ခ်န္ထားခဲ့ရေတာ့မယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ အတိတ္ကေလးေရ…
အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ေတာ့ ၂ဝ၁၆က ကၽြန္မအတြက္ တကယ္ပဲ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ႏွစ္တစ္ ႏွစ္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ႀကံ့ခိုင္စြာေနထိုင္ခဲ့တာေတြအတြက္၊ လြယ္လြယ္ အ႐ံႈးမေပးခဲ့တဲ့အတြက္၊ ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တာေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ကၽြန္မရဲ႕အ တိတ္ကေလးေရ။ တကယ္ပါ… က်ဆံုးခဲ့တာေတြ၊ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာေတြ အစစအရာရာအတြက္ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။ အထူးသျဖင့္ က်ဆံုးမႈေတြအတြက္ေပါ့။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အ႐ံႈးေတြနဲ႔သာ မေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရဘူးဆိုရင္ …..
– ဘဝထဲက ပိုေကာင္းတဲ့အႏွစ္သာရေတြအေၾကာင္းလည္း ကၽြန္မသင္ယူခြင့္ရခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
– လူေတြအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းကိုလည္း ခြဲျခားတတ္ဦးမွာမဟုတ္ဘူး။
– လက္ရွိေနရာေရာက္ဖို႔ ခိုင္မာျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ဖို႔လည္း ရဲရင့္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
– ကၽြန္မ အိပ္မက္ေတြအတြက္ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားျဖစ္ခဲ့မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ဘဝရဲ႕ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမႈေတြအဆံုးမွာ လွပတဲ့အနာဂတ္ေတြရွိေနတတ္တယ္ဆိုတာ သိခြင့္ရေစခဲ့တဲ့အတြက္ ရွင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီအခက္အခဲေတြဆိုတာ ဘဝအတြက္ မရွိမျဖစ္တဲ့ေလွကားထစ္ေတြဆိုတာလည္း ကၽြန္မသေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီေန႔၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ဒီေနရာကို ေရာက္ေနတာဟာ အဲ့ဒီေလွကားထစ္ေတြေနတစ္ဆင့္ တက္လွမ္းလာခဲ့တာမို႔ပါ။
အခုေတာ့ ကၽြန္မက ႏွစ္သစ္ကို အေကာင္းဆံုးခြန္အားသစ္ေတြနဲ႔ စတင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေန ခဲ့ၿပီ။ အဲ့ဒီခြန္အားေတြကို ရွင္က ေပးခဲ့တာပါ အတိတ္ကေလးေရ။ ဒါေၾကာင့္ ခြဲခြာက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့မယ့္ ရွင့္ကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္ရင္း ရွင့္ေက်းဇူးတရားေတြကုိလည္း မွတ္မွတ္ရရ ေက်းဇူးစကားဆိုလိုက္ပါရ ေစေနာ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ရွင့္ရဲ႕ေက်းဇူးတရားေတြကို အၿမဲေအာက္ေမ့သတိရေနမယ့္
ပစၥဳပၸန္ထဲက ကၽြန္မ
ေဆာင္းပါးေလးကို ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ SHARE လိုက္ပါဦးေနာ္။
