ကၽြန္မအိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ျပီး မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ကို စိတ္ဝင္တစားဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့။ ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာသမီးေလးက ကၽြန္မနားမွာ ေမ်ာက္ရံႈးေအာင္ေဆာ့ရင္း ကၽြန္မစာဖတ္ေနတာကို ေနွာင့္ယွက္ေနခဲ့တယ္ေလ။ ကၽြန္မလည္း စာေကာင္းေကာင္းဖတ္ခ်င္တာနဲ႔ ကမာၻ႔ေျမပံုစာရြက္ကို တစ္စစီျဖဲ သူ႔လက္ထဲထည့္ျပီး ျပန္ဆက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ဒါမွ ကၽြန္မကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့မွာေလ။ သူကလည္း ကစားစရာရသြားတဲ့အလား အခန္းထဲယူသြားျပီး စိတ္ဝင္တစားျပန္ဆက္ေနေလရဲ႕။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၲဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္မသမီးေလး ဒါကိုျပန္ဆက္ဖို႔ တစ္ေန႔လံုးၾကာမွာပါ။ ကၽြန္မ စာကိုပဲ ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ဖတ္ေနလိုက္တယ္။ ေဟာ… ဘာမွေတာင္မၾကာလိုက္ဘူးရွင္။ မိေရႊေခ်ာက ေသခ်ာျပန္ဆက္ထားတဲ့ ေျမပံုကားခ်ပ္ၾကီးကိုင္ျပီး ေရာက္ခ်လာပါေရာ။ ကၽြန္မလည္း တအံ့တၾသနဲ႔ “ျမန္လိုက္တာသမီးရယ္။ ဘယ္လိုျပန္ဆက္လာတာလဲ။” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။
သမီးေလးက “ေမေမရယ္။ ေျမပံုရဲ႕ေနာက္ေက်ာမွာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာပံုၾကီးပါေနတယ္ေလ။ အဲဒီ့မ်က္ႏွာပံုကိုပဲၾကည့္ျပီး ဆက္လိုက္တာ ဟိုဘက္ကေျမပံုလည္း ဆက္ျပီးသားျဖစ္သြားတာေပါ့” လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ေအာင္ႏိုင္သူသဖြယ္ ဂုဏ္ယူစြာေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။
ဒီေန႔ သမီးေလးက ကၽြန္မကို သင္ခန္းစာတစ္ခုေပးခဲ့တယ္။ “ကၽြန္မတို႔ ၾကံဳေတြ႔လာရသမွ် ကိစၥရပ္ေတြတိုင္းမွာ ကၽြန္မတို႔မျမင္ၾကတဲ့ ဆန္႔က်င္ဖက္တစ္ဖက္ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ စိန္ေခၚမႈတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ေျဖရွင္းရမယ့္ျပႆနာတစ္ခုၾကံဳလာခဲ့ရင္ တစ္ဖက္တည္းကိုပဲ မၾကည့္ပါနဲ႔။ တျခားဘက္ကေနပါ ေသခ်ာၾကည့္ရႈသံုးသပ္ပါ။ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ပိုမိုလြယ္ကူတဲ့ နည္းလမ္းေတြကို ေတြ႔လာရပါလိမ့္မယ္” ဆိုတာပါပဲ။
