အလြန္ခ်မ္းသာႀကြယ္ဝတဲ့ သူေဌးတစ္ေယာက္ဟာ သားျဖစ္သူကို ဆင္းရဲေသာသူတို႔၏ ဘဝေနထိုင္မႈပံုစံေတြကို ေလ့လာရန္အတြက္ ေက်းေတာရြာေလးကို အလည္အပတ္ အေနနဲ႔ ေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ (၂) ရက္ေလာက္ေနျပီး ျပန္လာၾကေတာ့ အျပန္လမ္းမွာ အေဖျဖစ္သူက “ဘယ္လိုလဲ သား ဒီခရီးကို ေက်နပ္ရဲ႕လား” ဆို ေမးလိုက္ပါတယ္။
သားျဖစ္သူက ” အရမ္း သေဘာက်တယ္ ေဖေဖ “လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူေတြ ဘယ္လို ေနထိုင္ရလဲဆိုတာ သားေတြ႔ၿပီ မဟုတ္ဘူးလား။ ကဲေျပာပါအံုး။ သား ဒီခရီးက ဘာသင္ခန္းစာေတြ ရလိုက္လဲ ဆိုတာ” လို႔ေမးတဲ့အခါ
“သတိထားမိတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေခြးတစ္ေကာင္တည္း ရွိတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ အိမ္တစ္အိမ္မွာ ေခြးေလးေကာင္ေလာက္ ရွိတယ္။”
“ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာေတာ့ ေရကူးကန္ေသးေသးေလး ရွိတယ္။ သူတို႔အတြက္ေတာ့ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီး ရွိတယ္။”
“ညည ဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔က မီးေရာင္ေတြ တေဖြးေဖြးနဲ႔ သူတို႔ကေတာ့ လမင္းၾကီးရဲ႕ အလင္းေရာင္နဲ႔ အပန္းေျဖၾကတယ္။” ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၲဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“ကြ်န္ေတာ္တို႔က အိမ္ျခံဝန္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႔ ေနရေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ အဆံုးမရွိတဲ့ ကြင္းျပင္ၾကီးေတြနဲ႔။”
” ကြ်န္ေတာ္တို႔က စားစရာေတြကို ဝယ္စားရတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳး စားေသာက္ၾကတယ္။ ”
” ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ကာကြယ္ဖို႔ေတာ့ နံရံၾကီးေတြရွိျပီး သူတို႔ကို ကာကြယ္ဖို႔ေတာ့ ခင္မင္ရင္းနီးရသူေတြရွိတယ္။ ”
“ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲလဲ ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းၾကီး မီးေမာင္းထိုးျပေပးတဲ့ အတြက္ ေဖေဖ႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။” တဲ့။
ေကာင္ေလးစကားဆံုးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။
ဒီပံုျပင္ေလးကေန ရလိုက္တာကေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြဟာ အမ်ားအျမင္မွာ တန္ဖိုးမရွိဘူးထင္ရေပမယ့္ တန္ဖိုးထားတတ္သူအတြက္ေတာ့ သိပ္ကို အဖိုးတန္လြန္းလွတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမႈဆိုတာလည္း စည္းစိမ္ဥစၥာေတြအေပၚမွာ မမူတည္ပါဘူး။ ခံယူတဲ့သူအေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတယ္ဆိုတာကုိ ဒီပံုျပင္ေလးက မီးထိုးျပထားပါတယ္။
သေဘာက် ႏွစ္သက္ခဲ့ရင္ Share ဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္။
