တစ္ခါတေလမွာ အဆီအေငါ့မတည့္တဲ့စကားမ်ိဳးေတြလည္း ေျပာခ်င္ေျပာမိလိမ့္မယ္။ မရယ္ရေပမဲ့ ရယ္စရာထင္ၿပီး ရယ္ေမာမိတဲ့အခါလည္း ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ကၽြန္မအေပၚမစစ္မွန္သူေတြေၾကာင့္ရခဲ့တဲ့ စိတ္ ဒဏ္ရာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့အရာေလးေတြလည္းရွိေပမယ့္ အားလုံးကို ကၽြန္မ မျပင္နိုင္ေသးပါဘူး။ ဘယ္သူေတြကပဲ ကၽြန္မကိုခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ရွင္သန္ေနတုန္းပါပဲ။ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း ရွင္သန္သြားေနဦးမွာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့သူဆိုတာ ဘယ္သူမွမရွိဘူးမဟုတ္လား။
ဒါေပမဲ့… ကၽြန္မကိုခ်စ္တဲ့သူေတြကို ကၽြန္မေပးနိုင္တဲ့ကတိတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၴဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အဲ့ဒါကေတာ့ ကၽြန္မဟာ ျပည့္စုံသည္ျဖစ္ေစ၊ မျပည့္စုံသည္ျဖစ္ေစ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူေတြအေပၚမွာေတာ့ ကၽြန္မႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးနဲ႔အျပည့္ အရိုးသားဆုံးခ်စ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ေလာကႀကီးမွာ အေရးႀကီးဆုံးက ၿပီးျပည့္စုံသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ထက္ ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ရိုးသားဖို႔၊ ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့သူေတြအေပၚ အရွိအတိုင္းရိုးရိုးသားသားဆက္ဆံဖို႔ပဲ မဟုတ္လား။
စာေစာင္ေလးကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ SHARE လိုက္ပါဦးေနာ္။
