လူေတြကေတာ့ ကၽြန္မကိုေတြ႕ရင္ ကမၻာေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆုံးမိန္းမလို႔ ျမင္ၾကလိမ့္မယ္။
ရိုးရိုးသားသားဝန္ခံရရင္ ကၽြန္မလည္း အဲ့ဒီလိုတကယ္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္မမွာ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ခင္ပြန္းသည္ရွိတယ္။ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ ရင္ေသြးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတစ္ခုလည္း ရွိေသးတယ္။ အဲ့ဒီလိုမိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ အ သက္ ၃၅ ႏွစ္မွာ စိတ္က်ေရာဂါဆိုတဲ့ မုန္တိုင္းဂယက္ထဲ လဲက်သြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူထင္မွာလဲ ေနာ္။
စဥ္းစားၾကည့္ေလ….။ ကၽြန္မမွာ ႐ုန္းကန္ေနရတာဆိုလို႔ ဘာတစ္ခုမွမရွိဘူး။ ငိုစရာအေၾကာင္း ရင္းလည္း မရွိဘူး။
ဒါေပမဲ့ စိတ္က်ေရာဂါကို ကၽြန္မခံစားခဲ့ရတယ္။
ကၽြန္မမိတ္ေဆြေတြက ေျပာၾကတယ္။
“ ရွင့္ဘဝမွာ ရွိေနတဲ့အရာေတြက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲဆိုတာ ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ ရွင့္မွာ အလုပ္ရွိတယ္။ ရွင္အျမဲတမ္းလိုခ်င္ေနခဲ့တဲ့အရာေတြအားလုံး ရွင္ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီေလ” တဲ့။
ဒါေပမဲ့ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔ ကၽြန္မမွာ စိတ္က်ေရာဂါလည္း ရွိေနခဲ့ၿပီေလ။
အဲ့ဒါဟာ အေၾကာအဆစ္ေတြ ကိုက္ခဲျခင္းလည္း မဟုတ္ဘူး။ မခံမရပ္နိုင္ေအာင္ နာက်င္ျခင္း လည္း မဟုတ္ဘူး။ ခႏၶာကိုယ္အားျဖင့္ ကၽြန္မက လုံးဝေကာင္းမြန္ပါတယ္။
စိတ္က်ေရာဂါဆိုတဲ့ ခၽြင္းခ်က္ႀကီးက လြဲလို႔ေပါ့။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၴဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။
သင္ဒီစာေလးကို ဖတ္ေနတယ္ဆိုရင္ စိတ္က်ေရာဂါဟာ မယုံနိုင္စရာေကာင္း ေလာက္ေအာင္ ဆိုးဝါးတဲ့ေရာဂါတစ္ခုဆိုတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာဘယ္ေလာက္ေကာင္း ေနေန စိတ္မက်န္းမာရင္ အဲ့ဒီေဝဒနာေလာက္ဆိုးဝါးတဲ့နာက်င္မႈဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ဒါဟာ ကိုယ္တိုင္ စိတ္က်ေရာဂါခံစားေနရသူတစ္ေယာက္ရဲ့ မၽွေဝစကားပါ။ သိရင္ ျမန္ျမန္ကုၾကပါ။
ဒီေရာဂါဟာ ကိုယ္တိုင္ကလြဲၿပီး ေဘးလူမျမင္ရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကို အေပၚယံ အျပဳအမူေတြၾကည့္ၿပီး လြယ္လြယ္အကဲမျဖတ္လိုက္ပါနဲ႔။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သင္အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံးလို႔ ထင္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္မွာလည္း သင္မသိနိုင္တဲ့ စိတ္က်ေရာဂါရွိေနနိုင္ လို႔ပါ။ လူတိုင္းအေပၚ ၾကင္နာမႈနဲ႔ဆက္ဆံလိုက္ပါေနာ္။
တျခားသူေတြအတြက္လည္း ဒီစာေစာင္ေလးကို SHARE ေပးလိုက္ပါဦးေနာ္။
