တစ္ခါတေလစဥ္းစားဖူးမွာပါ။ ကံၾကမၼာက ကၽြန္မတုိ႔ကို တခ်ိဳ႕လူေတြလို ျပည့္စံုတဲ့ဘဝထဲေရာက္ ေအာင္ မပို႔ေပးခဲ့တာလဲဆိုၿပီးေတာ့ေလ။ ကုိယ့္ထက္ေခ်ာတဲ့သူေတြ၊ ပညာတတ္တဲ့သူေတြ၊ အသိုင္းအဝိုင္း ေကာင္းတဲ့သူေတြ၊ မိသားစုကံေကာင္းၾကသူေတြ၊ ကုိယ့္ေလာက္မ႐ုန္းကန္ရဘဲ လိုခ်င္တာရေနသူေတြ အ မ်ားႀကီးပါ။အဲ့ဒါေတြ ျမင္မိတဲ့အခါ ကုိယ့္ဘဝကုိယ္မႀကိဳက္ေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္မလည္း ကုိယ့္ဘဝကုိယ္မႀကိဳက္ပါဘူး။ ကၽြန္မမိဘေတြက ကၽြန္မငယ္ငယ္ကတည္းက ကြဲကြာ ခဲ့ၾကလို႔ အေဖ့အိမ္တစ္လွည့္၊ အေမ့အိမ္တစ္လွည့္ေနၿပီး ႀကီးျပင္းခဲ့ရတယ္။ ပေထြးအိမ္ေရာက္ရင္ ပေထြး မ်က္ႏွာၾကည့္ေနရ၊ မိေထြးအိမ္ေရာက္ရင္ မိေထြးနဲ႔တည့္ေအာင္ေပါင္းရတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ငယ္ဘဝခံစားမႈေတြက ခါးသီးစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကို သူတို႔ မိဘေတြက ေက်ာင္းလာႀကိဳတဲ့အခါ ေငးေနခဲ့ရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြဟာ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ အနာရြတ္ေတြအျဖစ္ က်န္ခဲ့တယ္။ ေသခ်ာတာက ကၽြန္မဘဝကို ကၽြန္မ လံုးဝမႀကိဳက္ဘူးဆုိတာ အရြယ္ေရာက္လာေလ သိလာေလပါပဲ။ မႀကိဳက္တဲ့ဘဝကို ကၽြန္မမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ္က ကၽြန္မေရြးခ်ယ္လို႔မရခဲ့တဲ့ဘဝကို ကၽြန္မစတင္ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူနဲ႔လက္ထပ္တယ္။ အိမ္ေထာင္ေရးတည္ၿမဲဖုိ႔ သာယာဖုိ႔ ကၽြန္မအမ်ားႀကီး အခ်ိန္ယူတည္ေဆာက္တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕သားသမီးေတြကုိ ကၽြန္မငယ္ငယ္က ေတာင့္တခဲ့တဲ့၊ မရခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ ရႊင္မႈေတြ၊ လံုၿခံဳေႏြးေထြးမႈေတြကို အစြမ္းကုန္ေပးတယ္။ ကၽြန္မႀကိဳက္တဲ့ကမာၻကို ကၽြန္မကုိယ္တိုင္ တည္ ေဆာက္တယ္။ ဒီေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကလည္း ကၽြန္မဆီကို တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာခဲ့တယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာလိုက္တတ္ေပမဲ့ ကၽြန္မတို႔ကုိ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတာ့ ေပးထားပါတယ္။သင္လည္း ဘဝမွာ မေပ်ာ္ဘူးလား။ သင့္ဘဝကို မႀကိဳက္ဘူးလား။ ဒါဆုိ သင္မႀကိဳက္တာေတြကုိ ဘဝ ထဲက ဖယ္ပစ္လုိ႔မရေပမဲ့ သင္ႀကိဳက္တာေတြကိုေတာ့ သင့္ဘဝထဲကို ဆြဲသြင္းလို႔ရပါတယ္။ သင့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈက သင့္အေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါနဲ႔ေနာ္။
စာေစာင္ေလးကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရင္ SHARE လိုက္ပါဦးေနာ္။
