ကိုယ့္ဘဝကို တိုးတက္ေစႏိုင္မယ့္အရာတစ္ခုခုကို လုပ္မယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကတိေပးၿပီး ဖ်က္ခဲ့တာ ဘယ္ႏွခါရွိၿပီလဲ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ အတည္ပါလို႔ေကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ႏွခါ လိမ္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။
အက်င့္တစ္ခုလုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆယ္ရက္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတာနဲ႔ နဂိုဒံုရင္း ဒံုရင္းအတိုင္းျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သံသရာလည္ေနတာေကာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သစၥာေဖာက္ရင္းနဲ႔ပဲ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တစ္စံုတစ္ခုကို စတင္လုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ဘူး။ အဆံုးထိလုပ္ဖို႔လည္း ဆႏၵမရွိေတာ့ဘူးေလ။ ကိုယ့္စိတ္ခ်မ္းသာမႈရႏိုင္ဖို႔ ဦးစားေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ မရွိၾကသေလာက္ပါပဲ။ အၿမဲတမ္း ကိုယ့္စိတ္ဆႏၵေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ စေတးခဲ့တယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
အခုခ်ိန္ကစၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သစၥာေဖာက္ေနတာေတြကို ရပ္တန္႔ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဦးစားေပးၾကည့္ပါ။ တစ္ရက္စီတိုင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကတိတစ္ခုေပးၿပီး တည္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ ဘယ္ေလာက္ေသးငယ္တဲ့ ကတိေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ဒီလိုအေသးအဖြဲကတိေလးေတြ တည္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္မႈကို တည္ေဆာက္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာ- ညဖက္ေစာေစာအိပ္ျခင္း။ တစ္လၾကာလို႔ ညဖက္ေစာေစာအိပ္တဲ့အက်င့္ရသြားၿပီဆိုရင္ ေနာက္ကတိအသစ္တစ္ခု အိမ္မွာပဲ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ျခင္းေပါ့။ ဒီကတိကိုပါ ျဖစ္ေျမာက္လာႏိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေန႔စဥ္ျဖစ္ပ်က္သမွ်ေတြကို စာအုပ္ထဲမွာပဲ ခ်ေရးျခင္း စသျဖင့္တစ္ခုစီလုပ္သြားပါ။
အိမ္တစ္အိမ္ ေရရွည္ တည္တံ့ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေအာက္ေျခအုတ္ျမစ္ကို ေကာင္းေကာင္းတည္ေဆာက္ရသလိုပါပဲ။ လူဆိုတာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည္ေဆာက္ရပါတယ္။
နာက်င္တယ္။ ေၾကာက္စရာလည္းေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ႀကိဳးစားရင္ ႀကိဳးစားသလုိ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီလို အေသးအဖြဲကတိေလးေတြ တည္ဖို႔ႀကိဳးစားျခင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သစၥာေဖာက္မိေနမႈကို ကုစားေပးပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးထားမႈ၊ ယံုၾကည္မႈကိုလည္း ျမွင့္တင္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ခ်က္ခ်က္ႀကီး ကုစားေပးလုိက္ႏုိင္တာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ ဒါကိုသာ ပံုမွန္ေလး ေလ့က်င့္သြားေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာအမွန္ပါပဲ။
စာခ်စ္သူတို႔ေကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သစၥာေဖာက္မိေနၿပီလား…
