လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လေလာက္ကစၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ေနရက္ေတြက ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ၊ ဝမ္းနည္းမႈဆိုတာေတြ မရွိေတာ့ဘဲ အဓိပၸါယ္မရွိသလို ခံစားလာရတယ္။ တစ္ခါတေလ အေရာင္အဆင္း ကင္းမဲ့တဲ့ ကမာၻႀကီးကိုေရာက္ေနသလိုလို၊ တစ္ခါတေလ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ကမာၻႀကီးထဲမွာ ေနေနရသလိုလို ခံစားေနရတယ္။ အဲ့ဒီလို ခံစားေနရတာေတြအေၾကာင္း မိသားစုကို ရင္ဖြင့္တဲ့အခါမွာ ဘာမွအေရးမပါသလိုပဲ ျပဳမူၾကတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မလည္းဆက္ၿပီး ရင္မဖြင့္ေတာ့ဘဲ ၿမိဳသိပ္ေနလိုက္တယ္။ ၾကာလာတဲ့အခါ အဆင္ေျပသြားမယ္ ထင္တာလည္း ပါတာေပါ့့။
ဒါေပမဲ့ ေန႔ရက္ေတြသာ ၾကာလာတယ္။ အဲ့ဒီဘာမွန္းမသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြက ေပ်ာက္မသြားဘူး။ လူကသာ ၿငိမ္ၿပီး ထိုင္ေနတာ စိတ္က အရွိန္တစ္ခုနဲ႔ သြားေနတဲ့ ရထားလို႔ပဲ။ အသံျမည္ၿပီး ေပါက္ကြဲေနတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ပိုဆိုးလာတာက တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေနခ်င္ေတာ့တယ္။ လူေတြကိုလည္း ေဝးေဝးေရွာင္ခ်င္လာတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း စကားမေျပာခ်င္ဘူး။ တစ္ခါတေလ ငါမရွိေတာ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ဆိုတဲ့အေတြးေတြလည္းဝင္လာတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္စိတ္မပါေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတေလ အရမ္းအိပ္ၿပိး တစ္ခါတေလ လံုးဝမအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မဒီကိစၥကို တျခားသူတစ္ယာက္နဲ႔ ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ရင္ေကာင္းမလား ေတြးလိုက္ျပန္ေတာ့လည္း တြန္႔ဆုတ္မိျပန္ေရာ ကြၽန္မ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ မသိေတာ့တာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အရဲစြန္႔ၿပီး ဖြင့္ေျပာျပမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ကြ်န္မကိုတကယ္နားလည္ေပးၿပီး အျပဳသေဘာနဲ႔ အားေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္တဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေပးတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကိုဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွေရးသားတင္ဆက္သည္။
ဆရာဝန္က ကြ်န္မေျပာတာေတြကို အမွန္တကယ္နားေထာင္ေပးၿပီး ေဆြးေႏြးႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္။ အႀကံျပဳခ်က္ေတြေပးတယ္။ ဆရာဝန္နဲ႔ ေဆြးေႏြးႏွစ္သိမ့္မႈ ယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြ်န္မရဲ႕ ခံစားမႈေတြ ေလ်ာ့ပါးသက္သာလာခဲ့တယ္။ လုပ္ေနက်အလုပ္ေတြကို ပံုမွန္အတိုင္းလုပ္ႏိုင္လာတယ္။ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္ ကြ်န္မဟာ ေရြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္ခဲ့တယ္တဲ့ေလ။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဒဏ္ရာကို အနာမယဥ္းခင္ကတည္းက ကုသလိုက္တဲ့အတြက္ မလိုအပ္ဘဲ ႀကီးထြားလာတာမ်ိဳးမျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့။
အခုဆိုရင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္တာ၊ စိတ္ေဝဒနာေတြ ခံစားရတာကိုရွက္စရာလို႔ ကြ်န္မမျမင္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ဟာလည္း ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္ခါတေလဒဏ္ရာရတာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေနာ္။ ဒီလိုုခံစားေနရတာဟာ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ နားလည္လာတာေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳဟာ အျခားတစ္ေယာက္ကို အားျဖစ္ေစႏုိင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ေဝမွ်ေပးလိုက္ပါတယ္။
သင့္ဆီမွာ ဒီလုိေဝဒနာေလးေတြ ခံစားရရင္လည္း မရွက္ပါနဲ႔။ လိုအပ္တဲ့ ကုသမႈေတြ ခံယူပါ။ ကိုယ့္ကို အမွန္တကယ္နားလည္ေပးႏုိင္မယ့္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္၊ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိၿပီး ဗဟုသုတၾကြယ္ဝတဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုရင္ဖြင့္ပါ။
