ကၽြန္မက အသက္ (၄၅) ႏွစ္အရြယ္မိခင္တစ္ဦးပါ။ ကၽြန္မမွာ အသက္ (၁၆) ႏွစ္အရြယ္ သမီးေလးတစ္ဦးရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုက ျမန္မာႏုိင္ငံေျမာက္ပိုင္းက မထင္မရွားၿမိဳ႕ေလးမွာ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ မိသားစုမွာ ကၽြန္မ ခင္ပြန္းရယ္ ၊ ကၽြန္မရယ္၊ ခင္ပြန္းရဲ႕အေမ ကၽြန္မေယာကၡမရယ္၊ ကၽြန္မသမီးေလးရယ္ မိသားစုဝင္ (၄)ဦးရွိၾကပါတယ္။
ဒီႏွစ္မွာပဲ (၁၆) ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မသမီးေလးဟာ လွေသြးၾကြယ္ေနေတာ့တာေပါ့။ သမီးေလးကို ကၽြန္မတို႔ ၿမိဳ႕ထဲက လူကုံထံ မိသားစုက သားျဖစ္သူက မ်က္စိက်ေနတယ္တဲ့။ သူက ကၽြန္မတို႔နဲ႔ လူမ်ိဳးတူ ဆုိေတာ့ ကၽြန္မ ေယာကၡမနဲ႔ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားက သေဘာတူတယ္။ လူႀကီးခ်င္း နားေဖာက္ထားၾကၿပီး သမီးေလးနဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္ေလးကို မၾကာခင္ ေနရာခ်ေပးဖို႔ စီစဥ္ထားၾကတယ္။ သမီးေလးရဲ႕ ဆႏၵကို မေမးၾကသလို သမီးေလးရဲ႕ အေမျဖစ္သူ ကၽြန္မရဲ႕ ဆႏၵကိုလည္း မေမးၾကဘူး။ သူတုိ႔ဘာသာ သူတို႔ပဲ စီစဥ္ေနၾကတယ္။
မိဘေဆြမ်ိဳး အသုိင္းအဝုိင္းေတြကလည္း သမီးေလးနဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္ေလး သင့္ေတာ္တယ္တဲ့။ သေဘာတူေပးလုိက္ဖို႔ ကၽြန္မကို ဝုိင္းဝန္းတုိက္တြန္းၾကတယ္။ သမီးကညာ အခါမလင့္ေစနဲ႔လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ အခါလင့္တယ္ ေျပာရေအာင္ ကၽြန္မသမီးေလးက အခုမွ (၁၆) ႏွစ္ပဲရွိေသးတာ။ ကၽြန္မမ်က္စိထဲမွာေတာ့ သူက ကေလးသာသာပဲရွိေသးတယ္မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသားက အစိုးရဝန္ထမ္း၊ ကၽြန္မကေတာ့ အိမ္မွာေနရင္း စက္ခ်ဳပ္တဲ့အလုပ္ကိုလုပ္တယ္။ ကၽြန္မသမီးေလးကလည္း ကၽြန္မလုိပဲ စက္ခ်ဳပ္ဝါသနာပါတယ္။ သမီးေလးက သူႀကီးလာရင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ဒီဇိုင္နာသင္တန္းတက္ခ်င္တယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့ဒီဇိုင္နာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ကၽြန္မကိုေျပာဖူးတယ္။ သမီးေလးကို အခုကတည္းက အိမ္ေထာင္ခ်ေပးလိုက္ရင္ သမီးေလးရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို ပိတ္ပင္သလုိ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ သမီးေလးအရြယ္က အခုမွ အညႊန္႔တလူလူ တက္ရမယ့္အရြယ္။ အိပ္မက္ေတြ အနာဂတ္ပန္းတုိင္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ့္အရြယ္ မဟုတ္လား။ အခ်စ္ဆုိတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆုိတာေတာင္ သူသိခ်င္မွ သိဦးမွာ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳေပးဖို႔ဆုိတာက အရမ္းကိုေစာေသးတယ္လို႔ ကၽြန္မထင္တယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၱဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
ကၽြန္မေလ ကၽြန္မရဲ႕ အယူအဆေတြ အေတြးအေခၚေတြကို ကၽြန္မခင္ပြန္းနဲ႔ သမီးေလးကို ေျပာျပျဖစ္တယ္။ သမီးေလးရဲ႕ သေဘာကလည္း ကၽြန္မသေဘာနဲ႔ ထပ္တူပါပဲ။ သူ အိမ္ေထာင္မျပဳခ်င္ေသးဘူးတဲ့။ သမီးေလးဘက္က ဒီလိုေျပာတာေတာင္ ကၽြန္မခင္ပြန္းက အေလွ်ာ့မေပးဘဲ လက္မထပ္ခ်င္ေသးဘူးဆုိရင္ေတာင္ ေစ့စပ္ထားဖို႔ တုိက္တြန္းတယ္။ သမီးမိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း လူ႕ေလာကထဲမွာ အသက္ရွင္သန္ဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးတဲ့။ သမီးေလးဘဝကို လုံၿခံဳမႈေပးမယ့္ ေယာက်္ားေကာင္းတစ္ေယာက္လိုအပ္တယ္လို႔ ခင္ပြန္းသည္က ေျပာတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ေလ သမီးေလးဘဝ စီးပြားေရးအရေကာ လူမႈရးအရပါ စိတ္ခ်လုံၿခံဳမႈရွိေစဖို႔ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမယ့္အစား သမီးကို ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ တည္ေဆာက္တတ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈရွိေအာင္ပဲ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခ်င္တယ္။ ကၽြန္မ ဒီလိုေတြ ျပဳမူေနလို႔ ကၽြန္မ ခင္ပြန္းနဲ႔ ကၽြန္မ စကားမ်ားရေပါင္းလည္းမ်ားၿပီ။ ကၽြန္မေယာကၡမကလည္း ကၽြန္မကို စကားမေျပာေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မေလ သမီးေလးရဲ႕ အနာဂတ္အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခ်င္တယ္ တစ္ဖက္မွာလည္း ကၽြန္မ ေယာကၡမနဲ႔ ကၽြန္မ ခင္ပြန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကိုလည္း ၾကည့္ေနရေသးတယ္။
ကၽြန္မဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ မသိေတာ့လို႔ ကၽြန္မကို အႀကံဉာဏ္ေကာင္းေလးေတြရွိရင္ ေပးသြားၾကပါဦး။
