တစ္ခါက ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ မာနနဲ႔ အခ်ိန္တုိ႔ဟာ အတူတကြ တည္ရွိၾကသတဲ့။ တစ္ရက္ ကၽြန္းေပၚမွာ မုန္တုိင္းထန္ေလေတာ့ အားလုံး ကၽြန္းနဲ႔ ေဝးရာကို ထြက္ေျပးၾကတာေပါ့ကြယ္။ အခ်စ္ ကေတာ့ ေခါင္းမာၿပီး ကၽြန္းကေန ဘယ္မွမသြားဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္သတဲ့။ မုန္တုိင္းဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုမိုျပင္းထန္လာၿပီး ကၽြန္းႀကီးဟာလည္း နစ္ျမဳပ္လုနီးပါး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အခ်စ္ဟာ မတတ္တာေတာ့တဲ့အဆုံး ကၽြန္းေပၚကေန ထြက္ေျပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။
ပထမဆုံး အခ်စ္ဟာ သူ႔ေဘးကေနျဖတ္ၿပီး ခမ္းနားတဲ့ သေဘၤာတစ္စင္းေပၚ တက္သြားတဲ့ ခ်မ္းသာျခင္းကို အကူအညီလွမ္းေတာင္းလုိက္တယ္။ “ခ်မ္းသာျခင္းေရ ငါ့ကို မင္းနဲ႔အတူ ေခၚသြားႏုိင္မလား” အကူအညီေတာင္းလိုက္ေတာ့ “စိတ္မေကာင္းပါဘူး အခ်စ္ေရ ငါ့ သေဘၤာေပၚမွာ ေရႊ၊ေငြ ေတြနဲ႔ အျပည့္ျဖစ္ေနၿပီ။ မင္းအတြက္ ေနရာရွိေတာ့မယ္ မထင္ဘူး” လို႔ ဆုိသတဲ့။
ခ်မ္းသာျခင္းကို အကူအညီေတာင္းလို႔မရတဲ့ အခ်စ္ဟာ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ လွပတဲ့ ေလွတစ္စင္းေပၚ တက္ေတာ့မွာျဖစ္တဲ့ မာနတရားကို လွမ္း အကူအညီေတာင္းၾကည့္ျပန္တယ္။ “မာနေရ ငါ့ကို ကူညီပါဦး” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ေပမဲ့ “ငါမင္းကို မကူညီႏုိင္ဘူးအခ်စ္ရယ္ မင္းတစ္ကုိယ္လုံးလည္း ေရေတြနဲ႔ စိုရႊဲေနၿပီ ငါ့ေလွေလး ညစ္ပတ္ကာသြားမွာေပါ့” လို႔ ျပန္ေအာ္ေျပာလုိက္သတဲ့။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
ဒါနဲ႔ အခ်စ္ဟာ “ဝမ္းနည္းျခင္းေရ ငါ့ကို မင္းနဲ႔အတူ လုိက္ခြင့္ျပဳပါ” ဆုိၿပီး ဝမ္းနည္းျခင္းကို အကူအညီေတာင္းၾကည့္ျပန္တယ္။ “ငါအရမ္း ဝမ္းနည္းေနလို႔ပါ အခ်စ္ေရ တစ္ေယာက္တည္းေနပါရေစ” လို႔ ဆုိသတဲ့။
ဘယ္သူ႕ကိုမွ အကူအညီေတာင္းလို႔မရတဲ့အဆုံး အခ်စ္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို အကူအညီ ေတာင္းၾကည့္ျပန္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာ အေပ်ာ္လြန္ကခုန္ေနၿပီး အခ်စ္ေျပာတဲ့ အသံကို မၾကားလိုက္ဘူးတဲ့ကြယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မၾကာခင္ စုန္းစုန္းျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မယ့္ ကၽြန္းႀကီးမွာ အခ်စ္ဟာ ကူကယ္ရာ မဲ့ေနေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းတဲ့ အသံတစ္ခုကို ေပၚထြက္လာတယ္။ “အခ်စ္ေရ ငါမင္းကို ေခၚေဆာင္သြားပါ့မယ္။” အခ်စ္ဟာ အသံရွင္ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ကို လုိက္ခဲ့ၿပီး ေဘးကင္းရာ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းေပၚ ေရာက္ရွိလာေတာ့သတဲ့။
အႏၱရာယ္ကေန လြတ္ေျမာက္လာၿပီဆုိမွ မိမိကို ကယ္တင္လာတဲ့ ကယ္တင္ရွင္က ဘယ္သူဆုိတာ ေမးျမန္းဖို႔ အခ်စ္ဟာ သတိရေတာ့တယ္။
ဒါနဲ႔အခ်စ္ဟာ အနီးအနားမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ပညာဗဟုသုတကို ေမးျမန္းလုိက္ေတာ့တယ္။ “ကၽြႏု္ပ္ကို ကယ္တင္ခဲ့တဲ့သူက ဘယ္သူမ်ားလဲ။” “အခ်စ္ေရ မင္းကို ကယ္တင္ခဲ့တဲ့သူက အခ်ိန္ပါ” လို႔ ျပန္ေျဖလုိက္သတဲ့။ “အခ်ိန္…….ဟုတ္လား။ အခ်ိန္က ဘာလို႔ ကၽြႏု္ပ္ကို ကယ္ရတာလဲ။” “ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို အခ်ိန္ တစ္မ်ိဳးတည္းကပဲ နားလည္ႏုိင္စြမ္းရွိလို႔ေပါ့” လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ဒီပုံျပင္ေလးကို ဖတ္ၿပီး တစ္ခုခု ခံစားသိျမင္သြားရတယ္ဆုိရင္ Like&Share လုပ္သြားေပးပါေနာ္။
