“ အိုမင္းျခင္းဆိုတာ လူ႔စိတ္ကုိ တုန္လႈပ္မႈေပးႏိုင္တဲ့ျပႆနာတစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ကဂ႐ုမ စိုက္ဘူးဆိုရင္လည္း ဘာမွအေရးမႀကီးတဲ့သဘာဝတရားတစ္ခုသက္သက္ပါပဲ ” လို႔ ကမာၻေက်ာ္စာ ေရးဆရာႀကီး မာ့ခ္တြိန္း(Mark Twain) က ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ အခ်ိန္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔လူသားေတြအတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးအရွိဆံုးအရာပါပဲ။ ကုန္ ဆံုးသြားၿပီးရင္ ျပန္အစားထိုးလို႔လည္း မရေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးတာကလည္း အရမ္းျမန္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကမာၻေပၚမွာ ကၽြန္မတို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးလို႔ ထင္ခဲ့ဖူးပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္အရြယ္ရလာေတာ့ လုပ္စရာေတြကမ်ား၊ အခ်ိန္ေတြက မလံုေလာက္နဲ႔ အသက္ ေတြႀကီးလာတာကလည္း အင္မတန္ျမန္ဆန္လြန္းသလိုပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္မေတာင္ အခု ၃၉ ႏွစ္ထဲဝင္လာခဲ့ပါၿပီ။ မွန္တာေျပာရရင္ ဒီအသက္အရြယ္ ေရာက္လာျခင္းအေပၚ ကၽြန္မမွာ ထူးေထြတဲ့ခံစားခ်က္မရွိပါဘူး။ အသက္ႀကီးလာေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ဝမ္း နည္းစိတ္၊ ေၾကာက္စိတ္လည္း မရွိပါဘူး။ လာမယ့္ႏွစ္သစ္အတြက္၊ ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ အရာရာ ကို သင္ယူခဲ့ႏိုင္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးလိုတဲ့စိတ္ပဲ ရွိေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထပ္ မံသင္ယူရဦးမယ့္ အနာဂတ္အသစ္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ရင္ခုန္ေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္။
ဒီလိုေျပာလို႔ ကၽြန္မက တျခားသူေတြထက္ စိတ္ဓာတ္ႀက့ံခိုင္ရဲရင့္တယ္လို႔ ထင္ရင္မဟုတ္ပါ ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ေမြးေန႔ေတြအထိေတာ့ ကၽြန္မလည္း တျခားေသာအမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးေတြလိုပါပဲ။ “ အ သက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာခဲ့ရင္… ” ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အသက္ႀကီးလာတာကို ေၾကာက္ေနခဲ့တာ အမွန္ပါ။ သံုးဆယ္ေက်ာ္လာကတည္းက ဆိုပါေတာ့။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ သူမ်ားမသိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ ေပမဲ့ အတြင္းစိတ္မွာေတာ့ ကၽြန္မတကယ္ကို ေၾကာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အသက္အရြယ္နဲ႔လိုက္ဖက္တဲ့အဝတ္အစားေတြကို တျဖည္းျဖည္းေရြးဝတ္လာရတဲ့ အျဖစ္ကလည္း ကၽြန္မအတြက္ တုန္လႈပ္စရာပါ။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္မႈကို ႀကိဳဆိုဖို႔ ကၽြန္မမွာ တကယ္အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ငယ္ဘဝရဲ႕ႏုပ်ိဳသန္မာမႈေလးကိုသာ ျပန္လိုခ်င္မိပါတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မဘာသာ စဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။ ေၾကာက္ေနလည္းပဲ အသက္ကေတာ့ ႀကီးရင့္လာမွာပါပဲ။ ဒါဆို ကၽြန္မဘာလုပ္ႏိုင္သလဲ။ “ ကၽြန္မက ဘာကိုေၾကာက္ေနတာလဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ အေၾကာက္တရားက ဘယ္ဆီကေန အေျခခံၿပီး ေရာက္ရွိလာတာလဲ ” လို႔ ကၽြန္မဘာသာေမးခြန္း ထုတ္မိတယ္။ အေျဖကႏွစ္ခုရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေတြ အသက္ႀကီးတာကိုေၾကာက္တယ္ဆိုတာ အ သက္အရြယ္ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ မထူႏိုင္၊ မထႏိုင္၊ ကိုယ့္ေျခကိုယ့္လက္နဲ႔မလုပ္ႏိုင္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္ကို ေၾကာက္ၾကတာပါ။ ၿပီးေတာ့ လူေတြကလည္း အသက္ႀကီးလာရင္ေၾကာက္ရမယ္ဆိုတာ အစဥ္အလာ လို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီအစဥ္အလာနဲ႔ပဲ အသက္ႀကီးလာသူမွန္သမွ်ကလည္း အသက္ႀကီးလာတာဟာ ေၾကာက္စရာလို႔ ေတြးၾကတယ္။
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ခႏၶာကိုယ္က ကၽြန္မတို႔အတြက္ အဓိကေဒါက္တိုင္ပါ။ ကၽြန္မတို႔အဓိကအားကိုးလို႔ရတဲ့ မွီတြယ္ရာတစ္ခုပါ။ ခႏၶာကိုယ္က်န္းမာၿပီး ႀကံ့ခိုင္သန္စြမ္းေနမယ္ဆို ရင္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္တာက အေရးမႀကီးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မဟာ အဲ့ဒီအေျဖကိုရရွိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္မရဲ႕က်န္းမာေရးကို ကၽြန္မအထူးဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ နံနက္တုိင္း ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တယ္။ ေရမ်ားမ်ားေသာက္တယ္။ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ အာဟာရျဖစ္ေစတဲ့အစား အ ေသာက္ေတြစားတယ္။ မက်န္းမာေစတဲ့အရာေတြကို ေရွာင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႔ အခ်ိန္ ေပးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနပါတယ္။ အေကာင္းျမင္စိတ္ေမြးတယ္။ ရယ္ေမာတယ္။
လာမယ့္ႏွစ္ဆိုရင္ ကၽြန္မအသက္ ( ၄ဝ) ထဲေရာက္ေတာ့မွာပါ။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ တုန္လႈပ္ စရာမဟုတ္ဘဲ ေနာက္ထပ္လွပတဲ့နံပါတ္ေလးတစ္ခုေပါ့။ အခြင့္အေရးသစ္ေတြရွာေဖြဖို႔ အခ်ိန္ေကာင္း တစ္ခု၊ ဘဝရဲ႕လက္ေဆာင္တစ္ခုလို႔ ျမင္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ကေတာ့ ေရွ႕ဆက္ႀကီးျပင္းလာေတာ့ မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါကို လြန္ဆန္ေနမဲ့အစား ခ်စ္ျခင္းအျပည့္နဲ႔သာ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ေပြ႕ဖက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်န္းမာေအာင္ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းက ဘယ္အသက္အ ရြယ္ကိုမဆို ေပ်ာ္ရႊင္သန္စြမ္းေစမွာပါ။ ဒီလိုသာဆိုရင္ အသက္ႀကီးလာမွာကိုလည္း ေၾကာက္စရာမလို ေတာ့ပါဘူးေနာ္။
ဒါေၾကာင့္ “ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာမွာကို ေၾကာက္တယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီေၾကာက္စိတ္ကို သင့္ ကိုယ္သင္တကယ္ခ်စ္ျခင္းနဲ႔သာ ကာကြယ္လိုက္ပါ ” လို႔ ကၽြန္မက အႀကံျပဳတိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္ ေနာ္။
စာေစာင္ေလးကုိ ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ ဒီစာေစာင္ေလးကို SHARE လိုက္ပါဦးေနာ္။
