ကၽြန္မနာမည္က လဝန္းႏြယ္ပါ။
ေမာင္ကေတာ့ ကၽြန္မကုိ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ႏြယ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဟိုတုန္းကေပါ့။ အခုေတာ့ လဝန္း ႏြယ္ဆိုတဲ့ နာမည္အျပည့္အစံုကိုေတာင္ ေလသံမာမာနဲ႔ စိမ္းစိမ္းကားကားေခၚရက္ခဲ့ပါၿပီ။ ေမာင့္ႏႈတ္ ဖ်ားမွာ အျမတ္တႏိုးေခၚေနတဲ့ နာမည္ကလည္း “ျဖဴ” ဆုိတဲ့ နာမည္ေလး ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ေလးႏွစ္ၾကာ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကုိ ထားခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးလေလာက္ကေတြ႕ခဲ့တဲ့ ျဖဴနဲ႔ ေမာင္ ခ်စ္သူျဖစ္သြားပါၿပီ။ ျဖဴနဲ႔ သံုးႏွစ္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ျဖဴ႕ခ်စ္သူေကာင္ေလးလည္း ကၽြန္မလိုပဲ က်န္ခဲ့ပါၿပီ။
အစကတုန္းကေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔လိုပဲ သူတို႔ေတြလည္း သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္တဲ့။ ကၽြန္မတုိ႔လိုပဲ လက္ထပ္ဖုိ႔အတြက္ေတာင္ သူတို႔လည္း စုေဆာင္းထားခဲ့ၾကတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့… အခုေတာ့ အားလံုးက အိပ္မက္လိုျဖစ္သြားပါၿပီ။
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီ။ အျပစ္မရွိတဲ့ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသား ေတြကို နင္းေခ်ၿပီး သူတုိ႔တြဲသြားၾကၿပီ။
“အခုမွ တကယ့္အခ်စ္စစ္ကို ေတြ႕လို႔ပါ။ နားလည္ေပးပါ” တဲ့။ တြဲခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ ခ်စ္ခဲ့ၾက တာေတြ၊ ႏွစ္ဖက္မိဘအားလံုးသိထားၾကတာေတြ၊ အတူတူတည္ေဆာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေတြအားလံုးက ေမာင့္ရဲ႕ ဝန္ခံရက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေအာက္မွာ ေၾကမြပ်က္စီးကုန္ၾကတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
“ နားလည္ေပးပါ” ဆိုေတာ့ ေမာင့္ကိုခ်စ္ခဲ့၊ ေမာင္နဲ႔အၾကာႀကီးတြဲခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကေကာ…။ ၿပီး ေတာ့ ျဖဴ႕ခ်စ္သူကေကာ….။ ကၽြန္မတို႔က ခံစားမႈမရွိတဲ့၊ ဂုဏ္သိကၡာကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုတဲ့ အျဖည့္ခံစက္႐ုပ္ေတြလား။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြကေကာ အခ်စ္မဟုတ္ဘူးလား။ အလကားလား။
ေမာင့္အေပၚတကယ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့သူေပမဲ့ ကၽြန္မမွာလည္း လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕မာန၊ ကုိယ့္ကုိယ္ ကုိယ္တန္ဖိုးထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕မာနရွိပါတယ္။ ျဖဴက မေစာင့္ထိန္းေပမဲ့ ကၽြန္မကေတာ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္ပတ္သက္ရမွာ ရွက္တယ္။ ကုိယ့္ထက္ပိုခ်စ္ရမယ့္ သူေတြ႕ၿပီဆိုတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ေအာက္က်ေနာက္က်ခံဆက္တြယ္ကပ္ေနခ်င္တဲ့ မိန္းမ ေတြထဲမွာလည္း ကၽြန္မ မပါပါဘူး။
ေမာင့္ကို ကၽြန္မ လမ္းခြဲေပးလိုက္ပါတယ္။
တစ္ခုပဲ ကၽြန္မသိခ်င္ပါတယ္။ အျပစ္မရွိတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြကို နင္းေခ်ၿပီး အတၱကုိယ္စီနဲ႔ ပတ္သက္လိုက္ၾကတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕လုပ္ရပ္ကို အခ်စ္လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လုိ႔ရလား။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳးကုိေကာ အခ်စ္စစ္လို႔ ေျပာလို႔ရလား။ သိသူေတြ ေျဖေပးၾကပါဦးေနာ္။
