တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္မဟာ မာ့ခ္ဆိုတဲ့ ဘတ္စကတ္ေဘာကစားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ အြန္လိုင္း ေပၚကေန မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက စကားမေျပာႏိုင္သလို ေျခေထာက္ေတြလည္း မသန္ပါဘူး။ သူ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကုိ ဝီးလ္ခ်ဲနဲ႔ပဲ သြားလာရပါတယ္။ အေမာခံႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ အားလပ္ရက္ေတြ မွာ သူေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တဲ့အခါ ကၽြန္မလည္း သူ႔ဝီးလ္ခ်ဲကုိ ကူတြန္းေပးရင္း အတူလိုက္ေျပးပါတယ္။
အဲ့ဒီေလာက္အၾကာႀကီး တစ္ခါမွမေျပးဖူးတဲ့ကၽြန္မအတြက္ ေတာ္ေတာ့္ကိုေမာပန္းေနခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာတယ္ဆိုၿပီး ရပ္မပစ္ဘဲ အားလပ္ရက္တိုင္း သူနဲ႔အတူ လိုက္ေျပးပါတယ္။ လိုအပ္ ေနသူတစ္ေယာက္ကုိကူညီေပးရတာက ကၽြန္မအႀကိဳက္ဆံုးအလုပ္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မပတ္ဝန္းက်င္ မွာ လိုအပ္ေနတဲ့သူေတြကို ကၽြန္မ တတ္ႏိုင္သမွ်လည္း ကူညီေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ကူညီရင္းနဲ႔ သူတုိ႔ ေတြဆီက အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိလည္း ျမင္ရပါတယ္။
တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ေရာဂါေဝဒနာေတြကို ခံစားေနရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ မေတာ္တဆမႈ တစ္ခုခုေၾကာင့္ မသန္မစြမ္းဘဝကုိ ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ဘဝကို အ႐ံႈးမေပးဘဲ ဆက္ လက္ရွင္သန္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ စာေတြေရးၾကတယ္။ ပညာေတြ ဆက္သင္ၾကတယ္။ ခ်စ္ခင္တဲ့သူ ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္မျပတ္ေအာင္ ေနၾကတယ္။ အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ဂီတကို ေလ့လာလိုက္စား ၾကတယ္။ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အလင္းေရာင္ရဖုိ႔ သူတုိ႔ႀကိဳးစားၾကတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းဟာ လူမႈဝန္းက်င္မွာ ကုိယ့္ကၽြမ္းက်င္မႈနဲ႔ ရွင္သန္လို႔ ရပါတယ္။ လူ တိုင္းရဲ႕ဘဝမွာ စိန္ေခၚမႈေတြရွိၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီစိန္ေခၚမႈေတြကို အ႐ံႈးမေပးဘဲ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္တဲ့ သူဟာ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ေနသူပါပဲ။ ကံမေကာင္းလို႔ဆိုၿပီး ထိုင္ေနရင္လည္း ထိုင္ေနတဲ့ေနရာမွာပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားမွာပါ။ ကံမေကာင္းေပမဲ့ ႀကိဳးစားေတာ့လည္း အဲ့ဒီေနရာက ေရြ႕မွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကံကုိအျပစ္မတင္ပါနဲ႔။ ကုိယ့္ဘဝကို အျပစ္မတင္ပါနဲ႔။ ကုိယ့္ဘဝအနာဂတ္ဆိုတာ ကုိယ့္လက္ထဲမွာပဲမူတည္တာေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် ႐ုန္းထႀကိဳးစားလိုက္ပါေနာ္။
စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြျပန္လည္မွ်ေဝဖုိ႔ ဒီစာေစာင္ေလးကုိ LIKE & SHARE ေလးလုပ္ေပးပါဦးေနာ္။
