ကၽြန္မ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့။
သူမ်ားေတြက ကၽြန္မကို ညံ့တယ္လုိ႔ေျပာရင္ ကၽြန္မကလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ညံ့တယ္လို႔ လက္ခံသတ္မွတ္လိုက္တာပဲ။
သူမ်ားေတြက ကၽြန္မကုိ ေနရာတစ္ခုနဲ႔မတန္ဘူးလို႔ေျပာရင္လည္း ကၽြန္မက အဲ့ဒီေနရာကို မသြားဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာပါပဲ။
နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ ကၽြန္မကုိယ္ကၽြန္မ သတိထားမိတယ္။ ကၽြန္မလုပ္ႏိုင္တာ ဘာမွ မရွိခဲ့ ဘူး။ ဘာမွလည္း မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ သူမ်ားရဲ႕ေနာက္မွာပဲ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ေတာ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူက ကၽြန္မကုိဆို အၿမဲတမ္းအားေပး တတ္တယ္။ ႀကိဳးစားဖုိ႔ တုိက္တြန္းတယ္။ သူေျပာတဲ့ထဲမွာ အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့…
“ ကုိယ့္ေနရာဆိုတာ သူမ်ားေပးမွ ရတဲ့ေနရာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ယံုၾကည္စိတ္အ ျပည့္နဲ႔ ကုိယ္တိုင္ဖန္တီးယူရတဲ့ေနရာပါ။ အဲ့ဒီလိုဖန္တီးဖုိ႔ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ခ်စ္စိတ္ေမြးပါ” ဆုိတဲ့ စကားေလးေပါ့။ အဲ့ဒီစကားေလးနဲ႔ပဲ ကၽြန္မဘဝကုိ ကၽြန္မ ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ အရင္တုန္းကနဲ႔မတူတဲ့ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ျပန္ျမင္ေနရၿပီ။ ကၽြန္မလိုခ်င္တဲ့ ေနရာ အတြက္လည္း တရားမွ်တမႈအျပည့္နဲ႔ ႀကိဳးစားတတ္လာၿပီ။ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ယံုၾကည္မႈလည္း ပုိရွိ လာၿပီ။ ေလာကႀကီးမွာလည္း ပိုေနေပ်ာ္တတ္လာၿပီ။ ဒါဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ခ်စ္တတ္လာလို႔ပါပဲ။
သင္ေကာ ငယ္ငယ္က သင့္ကုိယ္သင္ ခ်စ္တတ္ခဲ့သူတစ္ေယာက္လား။
