တစ္ခါက ေတာင္ကုန္းတစ္ခုနဲ႔နီးတဲ့ရြာေလးတစ္ရြာမွာ သိပ္ကိုစပ္စုတတ္တဲ့ အသက္(၉) ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။ သူဟာ သူသိခ်င္တာကို မသိရမခ်င္း မရရေအာင္ စံုစမ္းေမးျမန္းတတ္တဲ့ စပ္စပ္စုစုကေလးေလးတစ္ေယာက္ေပါ့။ တစ္ေန႔…. ေကာင္ေလးသူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ေဆာ့ေနတုန္း ေတာင္ထိပ္ကေန က်ယ္ေလာင္တဲ့ အသံတစ္သံကိုၾကားလိုက္သတဲ့။ ေတာင္ေပၚကေနေတာင္ေအာက္အထိၾကားရတာဆိုေတာ့ ဘာမ်ားျဖစ္ေနမလဲဆိုၿပီး စပ္စုခ်င္သြားတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ သူဟာသူ႕အေမနားကို ကျပာကယာေျပးသြားၿပီး “အေမအဲဒါဘာသံလဲ၊ ေတာင္ကုန္းထိ္ပ္ကၾကားရတဲ့အသံႀကီးအေမရဲ႕” လို႔ အေမာတေကာနဲ႔ေမးလိုက္သတဲ့။ သူ႕အေမကေတာ့ သူ႔ကိုစပ္စုရန္ေကာဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး
“ျခေသၤ့အသံေနမွာ…တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ ၾကားလား” ၿပီးစလြယ္ေျဖလိုက္သတဲ့။ ေကာင္ေလးကေတာ့ သူၾကားတဲ့အသံဟာ ျခေသၤ့အသံမဟုတ္ဘူးဆိုတာ တပ္အပ္သိေနတာေၾကာင့္ သူ႔အေမရဲ႕စကားကို လက္မခံခ်င္ဘူးေပါ့။ သူ႕အေမသူ႕က္ို တစ္ခုခုဖံုးကြယ္ထားတယ္ဆိုတာကိုလည္း သူသိေနတယ္ေလ။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာေတာ့ သူဟာ သူ႔အေမမႏိႈးခင္မွာ တိတ္တဆိတ္ထၿပီး ေတာင္ေပၚကို စူးစမ္းစိတ္အျပည့္နဲ႔ တက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ ေတာင္ေပၚကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဂူတစ္ခုေရွ႕မွာ ေတာေက်ာင္းေလးေဆာက္ၿပီး သတင္းသံုးေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကိုေတြ႕သတဲ့။ သက္ေတာ္ႀကီးၿပီထင္ရတဲ့ ဘုန္းဘုန္းဟာ ေကာင္ေလးကို မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး “ဟဲ့လူေလး ဘာလာလုပ္တာလဲ” လို႔ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္နဲ႔ေမးလိုက္တယ္တဲ့။ စပ္စုတတ္တဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ မႏွစ္ၿမိဳ႕မႈကို ဂရုမစိုက္ဟန္နဲ႔ ထူးဆန္းတဲ့အသံၾကားရတဲ့အေၾကာင္း အဲဒါဘာသံလဲသိခ်င္လို႔ ေတာင္ေပၚကိုတက္လာတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ အဲဒီအသံအေၾကာင္းသိရင္ သူ႔ကိုေျပာျပေစလိုေၾကာင္းေျပာလိုက္တယ္တဲ့။
ဘုန္းဘုန္းက သူ႔ကို မႏွစ္သက္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး…
“မင္းဟာေလ… ကေလးကေလးလိုမေနဘူး။ သိပ္ကိုစပ္စုတာပဲ။ အဲဒီအသံအေၾကာင္းကို ငါကေပါက္ကရလူေတြကိုေျပာျပတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအေၾကာင္းသိခ်င္ရင္ မင္းကိုယ္တိုင္က ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေနဖို႔လိုမယ္ကြ။ ကဲ… သြားေတာ့ေကာင္ေလး… ဘုန္းဘုန္းတရားထုိင္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ” လို႔ေျပာလိုက္သတဲ့။
ေကာင္ေလးဟာ ျပန္သာျပန္ခဲ့လိုက္ရေပမယ့္ သူသိခ်င္တဲ့ အေျဖကိုမသိရလို႔ သိပ္ေတာ့မေက်နပ္ဘူးေပါ့။
ႏွစ္ေတြၾကာလာခဲ့ေပမယ့္ ေတာင္ေပၚကအသံကလည္း ၾကားၿမဲ ေကာင္ေလးကလည္း ဇြဲမေလွ်ာ့ဘဲ အသံၾကားရတိုင္း ေတာင္ေပၚကိုတက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းကိုေမးၿမဲ ေမးဆဲေပါ့။ ဘုန္းဘုန္းကလည္း ဇြဲႀကီးစြာနဲ႔႔ပဲ
“မင္းက ဘုန္းႀကီးမွမဟုတ္တာ” လို႔ုျငင္းၿပီး ေကာင္ေလးကိုႏွင္လြတ္ၿမဲေပါ့။ ေကာင္ေလးဟာအသက္ေတြႀကီးလာ ရုပ္ေတြေျပာင္းလာေပမယ့္ ေတာင္ေပၚကအသံကိုစိတ္ဝင္စားတာကေတာ့ ေလ်ာ့မသြားဘူးေပါ့။ ရြာထဲကလူႀကီးသူမေတြကို လိုက္ေမးေပမဲ့ အားလံုးကတညီတညာတည္း “ ဘုန္းႀကီးဝတ္မွသိလိမ့္မယ္” လုိ႔ေျပာၾကတယ္။
စပ္စပ္စုစုေကာင္ေလးရဲ႕ဘဝမွာလည္း အဲဒီအေၾကာင္းသိရမယ္ဆိုတဲ့ ျပင္းျပတဲ့အိပ္မက္တစ္ခုပဲ ရွိေတာ့တယ္တဲ့။ တစ္ေန႔မွာေတာ့သူဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ခ်မွတ္လိုက္သတဲ့။
ေနာက္တစ္ႏွစ္အသံကိုၾကားရတဲ့အခါ ဘုန္းႀကီးကိုရေအာင္ ေမးမယ္။ ေမးလို႔မရရင္ သူဘုန္းႀကီးဝတ္ပစ္မယ္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ရက္မွာေတာ့ ေတာင္ကုန္းေပၚကအသံေလးကို ၾကားရေတာ့သတဲ့။ သူဟာသူ႔အေမကို ခြြင့္ပန္၊ အသင့္ဝယ္ထားတဲ့ သကၤန္းကိုယူၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုအားတက္သေရာ ခ်ီတက္သြားေတာ့သတဲ့။ သူ႔အေမကလည္း သူ႔သားရဲ႕အေၾကာင္းကိုသိသူမို႔ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ရတာေပါ့။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေကာင္ေလးဝမ္းသာအားရတက္လာၿပီး ေတာင္ေပၚကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက သူ႔ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ “ ေကာင္ေလး… မင္းလက္မေလွ်ာ့ေသးဘူးလား၊ မင္းကိုယ္တုိင္က ဘုန္းႀကီးတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘဲ အဲဒါကိုသိခြင့္မရွိဘူးလို႔ က်ဳပ္ဘယ္ႏွခါေျပာရမလဲ” လို႔ ေလသံမာမာနဲ႔ေျပာလိုက္တာေပါ့။
ေကာင္ေလးက စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့အသံနဲ႔
“တင္ပါ့ဘုရား… တပည့္ေတာ္သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သာသနာ့ေဘာင္ကိုဝင္ဖို႔ သကၤန္းကိုတစ္ခါတည္း ယူခဲ့တာပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ဘဝမွာ ဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကိုမွ မသိရင္ ဘာအဓိပၸါယ္မွမရွိသလို ခံစားေနရပါတယ္ဘုရား။ သြားလည္းဒီစိတ္၊ စားလည္းဒီစိတ္နဲ႔ ေနမထိထိုင္မသာနဲ႔ ေနရခက္ေနမယ့္အတူတူ သာသနာ့ေဘာင္ထဲဝင္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ကို အခုတစ္ခါတည္းသာ ရဟန္းအျဖစ္လက္ခံပါေတာ့ဘုရား။ ၿပီးရင္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ကို အဲဒီအသံၾကားေနရတဲ့ဆီကို လိုက္ျပပါဘုရား”လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္သတဲ့။
ဘုန္းဘုန္းကလည္း သူ႔ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာၿပီး သူ႔ကိုသာသနာ့ေဘာင္ထဲကို သြတ္သြင္းလိုက္ေတာ့တာေပါ့။ ကိုရင္တစ္ျဖစ္လဲေကာင္ေလးဟာ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ေသာ့ေတြကိုကိုင္ၿပီး ဂူထဲကိုဝင္သြားေတာ့တာေပါ့။ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း၊ႏွစ္ေခ်ာင္း၊သံုးေခ်ာင္းလံုးဖြင့္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရင္ေတြ လႈပ္ခုန္သြားခဲ့တယ္….
သူဟာငယ္စဥ္ကတည္းက သိခ်င္ေနတဲ့ လွွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေလးကေတာ့…….
“ေျပာျပရေအာင္ သင္က ဘုန္းႀကီးမွ မဟုတ္တာ”
“HAPPY APRIL FOOLS”
စိတ္မဆိုးေၾကးေနာ္…..။
သင့္သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ SHARE ေပးဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္။
