တစ္ခါတုန္းက တနဂၤေႏြ ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုမွာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္၊ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္၊ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးတို႔ဟာ ကိုယ္ပိုင္ ေလယာဥ္ငယ္ေလး တစ္ခုေပၚမွာ လိုက္ပါ စီးနင္းလာၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာက္ကာငင္ကာပဲ ေလယာဥ္စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ေလယာဥ္မႉးက ၾကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ေပမယ့္ ေလယာဥ္က ေအာက္ကို တစ္ျဖည္းျဖည္း ထိုးဆင္းေနပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ လုပ္မရတဲ့ အဆံုးမွာေတာ့ ေလယာဥ္မႉးလည္း လိုက္ပါလာတဲ့သူေတြကို “ခုန္ခ်တာ ပိုေကာင္းတယ္ဗ်ိဳ႕” ဆိုျပီး ေအာ္ေျပာရင္း ေလထီးအိတ္ကို ဆြဲကာ ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ ခုန္ဆင္းသြားေတာ့တာေပါ့။
ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေလထီး သံုးခုပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာဝန္ျဖစ္သူက “ကြ်န္ေတာ္က လူသားေတြရဲ႕ အသက္ေတြကို ကယ္တင္ေနရတဲ့သူဗ်။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနမွ ျဖစ္မယ္” ဆိုျပီး ေလထီးအိတ္ကို ဆြဲယူကာ ခုန္ဆင္းသြားပါတယ္။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၲဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အဲ့ဒီေနာက္ ေရွ႕ေနၾကီးကလည္း “တပည့္ေတာ္က ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ပါဘုရား။ ေရွ႕ေနဆိုတာ ေလာကမွာ အထူးခြ်န္ဆံုးသူျဖစ္တာမို႕ အသက္ရွင္ဖို႕ ထိုက္သင့္ပါတယ္ ဘုရား” ဆိုျပီး ေလထီးအိတ္ၾကီးကို ဆြဲယူျပီး ဆင္းသြားျပန္ေရာ။
ဘုန္းၾကီး အလွည့္မွာေတာ့ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ျပီး ေျပာလိုက္တာက “လူေလး ဘုန္းဘုန္းတစ္ဘဝလံုး ေကာင္းေကာင္းၾကီး ရွင္သန္ ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးပါျပီကြာ။ မင္းက အသက္ငယ္ေသးေတာ့ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ဘဝခရီး အရွည္ၾကီး က်န္ေသးတယ္ကြ။ ကဲ ဒီေတာ့ က်န္တဲ့ ေလထီးကို လူေလးပဲ ယူသြားလိုက္ေနာ္” တဲ့။
ေကာင္ေလးက ဘုန္းၾကီး ဆီကို ေလထီးတစ္ခု ကမ္းေပးရင္း ေျပာလိုက္တယ္။ “ဘာမွ စိတ္မပူပါနဲ႔ ဘုရား။ ခုနက ေလာကမွာ အထူးခြ်န္ဆံုးဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးက ယူသြားတာ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ လြယ္အိတ္ၾကီးပါဘုရား” တဲ့ရွင္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကေန ကြ်န္မတို႕ သင္ခန္းစာယူသင့္တာကေတာ့ ကြ်န္မတို႕ ဘာအလုပ္လုပ္သလဲ ဆိုတာက အေရးမၾကီးပါဘူး။ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး ဘာေတြ သယ္ပိုးႏိုင္သလဲ ဆိုတာကမွသာ ပိုၿပီးအေရးတာပါ။ စာဖတ္ပရိသတ္တို႔လည္း အမ်ားအက်ိ်ဳးသယ္ပိုးႏိုင္ေသာ စိတ္လွ၊ႏွလံုးလွပိုင္ရွင္ေလးမ်ား ၿဖစ္ႏိုင္ႀကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလ်က္။
သင္တစ္ခုခု သင္ခန္းစာရလိုက္တယ္ ဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း သိႏိုင္ေအာင္ Share ပါ။
