ကြ်န္မမွာ အရင္တုန္းကခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ တြဲၿပီးႏွစ္လေလာက္မွာပဲ သူကကြ်န္မကို ဟိုကိုင္ဒီကိုင္လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလို႔ ကြ်န္မသူ႔ကိုျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ နားလည္မႈတည္ေဆာက္ဖို႔ မႀကိဳးစားဘဲ အသားယူခ်င္တဲ့ ကြ်န္မနဲ႔ဘဝတန္ဖိုးခ်င္းမတူတဲ့သူျဖစ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ ထူးၿပီးေတာင္မခံစားခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုလူနဲ႔ေစာေစာေဝးေလေကာင္းေလပဲမဟုတ္လား။
ကြ်န္မရဲ႕လက္ရွိခ်စ္သူကေတာ့ ခ်စ္သူသက္တမ္း ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ကြ်န္မကိုစိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မထက္အသက္ႀကီးၿပီး ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္သူေပါ့။ ကြ်န္မကိုနားလည္ေပးတယ္။ အလိုလိုက္တယ္။ ကြ်န္မျဖစ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ႏုိင္ဖို႔ အႀကံဉာဏ္ေတြေပးႏိုင္တယ္။ ကြ်န္မမွားေနရင္ေတာင္ အျပဳသေဘာနဲ႔ ထိန္းေက်ာင္းေပးႏိုင္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ သူ႔ကိုကြ်န္မတစ္ရစ္ၿပီးတစ္ရစ္တြယ္တာခဲ့မိတယ္။ အေဖလို၊ အစ္ကိုလို၊ သူငယ္ခ်င္းလို ခ်စ္ခင္ခဲ့ရတယ္။ ကြ်န္မသူ႔ကိုခ်စ္တယ္ဆုိတာထက္ ယံုၾကည္တယ္။ အားကိုးတယ္။ ေလးစားတယ္ေပါ့။
ဤေဆာင္းပါးကိုဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွေရးသားတင္ဆက္သည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လေလာက္ကအထိ ကြ်န္မတို႔အခ်စ္ေရးမွာ အကုန္အဆင္ေျပေနခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို႔စကားေျပာေနရင္းနဲ႔ အရင္ခ်စ္သူနဲ႔ဘာေၾကာင့္ျပတ္သြားခဲ့ရလဲဆိုတာကို သူ႔ကိုေျပာျပခဲ့မိတယ္။ တစ္ဘဝလံုးရည္ရြယ္ထားတဲ့သူျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ရယ္၊ သူ႔ကိုယံုၾကည္တာေၾကာင့္ရယ္ေပါ့။ သူကေလ ကြ်န္မေျပာျပတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာမွမထူးျခားတဲ့ စကားတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရသလိုပဲ တံု႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ “ဟုတ္လား။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး” လို႔ေျပာခဲ့တာေၾကာင့္ ကြ်န္မေတာင္ စိတ္သက္သာရာရခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ကြ်န္မစကားမ်ား၊ ျငင္းခံုတိုိင္း “မင္းလိုမိန္းကေလးက၊ အရင္ရည္းစားက ဘယ္လိုထိကိုင္ခံခဲ့ရတာ” စတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ထိုးႏွက္ပါေတာ့တယ္။ အေသးအဖြဲကိစၥေလးနဲ႔ ျငင္းခံုၾကရင္ေတာင္ အဲ့ဒါကို ကြ်န္မရဲ႕ ေပ်ာ့ကြက္အျဖစ္သံုးေတာ့တယ္။ တစ္ခါတေလဆိုရင္ လူေရွ႕သူေရွ႕ပါမေရွာင္ေတာ့ပါဘူး။
ကြ်န္မေလ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္။ မဆံုး႐ႈံးခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕ဆက္ၿပီးလက္တြဲဖို႔ၾကေတာ့လည္း တစ္သက္လုံး ဒါႀကီးကိုအားနည္းခ်က္လို ထိုးႏွက္ေနမွာကို ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့ဘူး။ ေဒါသတႀကီးတံု႔ျပန္မိရင္လည္း သူစိတ္ကြက္သြားမွာစိုးရိမ္ေနမိတယ္။
ကြ်န္မဘယ္လုိဆံုးျဖတ္သင့္လဲဟင္။
