ကၽြန္မနာမည္ ယဥ္ေလးပါ။ ကၽြန္မလိုမ်ိဳး တျခားမိန္းကေလးေတြ မခံစားရေစခ်င္လို႔ ဒီစာကို ေရးလိုက္တာပါ။ ညီမေလး၊ အစ္မတို႔ေရ ဘယ္ေယာက်္ားေလးကိုမွ လြယ္လြယ္မယံုလိုက္ၾကပါနဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္မအိမ္ေထာင္က်တာ အခုဆို ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလက ၂ သက္စာမကၾကာတယ္ထင္ရပါတယ္။ ေလာကငရဲ ဆိုတာကို အိမ္ေထာင္က်မွပဲ သိေတာ့တာပါ။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ဆိုတာ ေထာင္က်တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ေထာင္ကမွ အခ်ိန္တန္ရင္ လြတ္ရက္ရွိပါေသးတယ္။
ကၽြန္မမွာက ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ႏွိပ္စက္ခံေနရတယ္။ ႐ုိက္ခံရတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြနဲ႔လည္း စကားမေျပာ ခိုင္းဘူး။ မိဘအိမ္ကုိလည္း မသြားရဘူး။ အိမ္ေရွ႕ေတာင္ မထြက္ခိုင္းပါဘူး။ ကၽြန္မရွိတယ္ဆုိတာပဲ လူေတြက သိၾကတာ။ ကၽြန္မကုိေတာင္ မျမင္ဖူးၾကဘူး။ သူက ကၽြန္မထက္အသက္ႀကီးၿပီး ႐ုပ္လည္း ဆိုးပါတယ္။ ကၽြန္မ ေအးေအးေဆးေဆးေနေပမဲ့ ကၽြန္မအေပၚလည္း ကိုယ္ထိလက္ေရာက္အၿမဲအႏိုင္က်င့္တယ္။
လူတကာနဲ႔လည္း ေပးစားပါတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ကၽြန္မအေပၚ သံသယေတြနဲ႔အၿမဲျပည့္ေနတယ္။ မယူခင္တုန္း ကနဲ႔ တျခားစီပါပဲ။ အဲ့ဒီတုန္းက သူက သေဘာမေနာေကာင္းပါ။ အခုလည္း လူေတြေရွ႕ဆို သေဘာေကာင္းတဲ့ လူႀကီးလူေကာင္းေပါ့။ ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ မိန္းမလိုမိန္းမရပါးစပ္နဲ႔ လူယုတ္မာပါ။ ကၽြန္မတစ္ကုိယ္လံုးလည္း သူႏွိပ္စက္ထားတဲ့ဒဏ္ရာေတြခ်ည္းပဲ။ လင္ဆိုးကုိ ယူခဲ့မိလို႔ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္ေနရပါတယ္။
သူက်ေတာ့ လူတကာနဲ႔ေတြ႕တယ္။ မိန္းမတကာနဲ႔ စကားေျပာလို႔ရတယ္။ ကၽြန္မကိုေတာ့ သူအျပင္ထြက္တာနဲ႔ ေသာ့ခတ္ပိတ္ထားခဲ့တယ္။ CCTV တပ္ထားခဲ့တယ္။ ကၽြန္မဘဝက ႐ုိင္း႐ိုင္းေျပာရရင္ အအိပ္ခံ၊ အ႐ိုက္ခံ၊ အႏွိပ္စက္ခံသက္သက္ သူဝယ္ထားတဲ့ အရုပ္လိုပါပဲ။ ထြက္ေျပးရင္လည္း ရတဲ့နည္းနဲ႔ ျပန္ေခၚပါတယ္။ ေအာက္ လမ္းနည္းေတြပါ သံုးတယ္။ ျပန္ေခၚလာၿပီးရင္ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခါထြက္ေျပးရင္ လူမသိသူမသိ ေသခ်င္လားတဲ့။ လည္ပင္းညစ္တယ္။ ဓားနဲ႔ရြယ္တယ္။ ကၽြန္မေလ တအားေၾကာက္တာပဲ။ အားကိုးစရာလည္း မရွိ၊ ေျပးစရာေျမလည္း မရွိ၊ ရင္ဖြင့္စရာလူလည္း မရွိဘူး။ ကၽြန္မသိလိုက္ပါၿပီ။ ဝဋ္ေၾကြးရွိခဲ့လို႔ လာဆပ္ေပးေနရ တယ္လုိ႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါၿပီ။ ကြာရွင္းေပးဖုိ႔ေျပာလည္း မကြာေပးဘူး။ တစ္ခါေျပာတိုင္း တစ္ခါ ႏွိပ္စက္ခံရ တယ္။
ဒီေပးစာကုိ ေရးတာက ကၽြန္မဘဝကေတာ့ မွားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ က်န္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ ကၽြန္မလို မျဖစ္ေစ ခ်င္လို႔ ေရးလိုက္တာပါ။ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ ေသခ်ာအခ်ိန္ယူစဥ္းစားၿပီးမွ ေရြးခ်ယ္ၾကပါေနာ္။ သိပ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလုိ႔ပါ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဂႏၳဝင္။
