သူနဲ႔ ကၽြန္မ အြန္လုိင္းမွာစၿပီး ခင္မင္ခဲ့တယ္။ ခင္မင္တာ တစ္လျပည့္တဲ့ေန႔မွာပဲ သူ႕ဘက္က အျပင္မွာေတြ႕ဖို႔ ေတာင္းဆုိတာေၾကာင့္ ကၽြန္မသူနဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကပန္းခ်ီဝါသနာပါသူတစ္ဦးပါ။ သူကလည္း ပန္းခ်ီနဲ႔ ပန္းပုေတြအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားသူတစ္ဦးဆုိေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာေတြတူတယ္လို႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ပုိင္း ကၽြန္မတို႔ အြန္လုိင္းမွာ ခင္မင္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ ဆုံေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အျပင္မွာေတြ႕တာၾကာေတာ့ သူနဲ႔ ကၽြန္မၾကားမွာ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေလးေတြ ႏြယ္လာမိတယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာလာတဲ့အဆုံး သူကၽြန္မကို ဖြင့္ေျပာလာတယ္။ ကၽြန္မဘက္ကလည္း သူ႕ကို စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ ေခါင္းညိတ္လုိက္မိတယ္။
အဲ့ဒီေန႔က ကၽြန္မတို႔ ခ်စ္သူသက္တမ္း (၅) လျပည့္တဲ့ေန႔။ အတူတူေနရေအာင္တဲ့။ ကြ်န္မက ျငင္းပစ္လိုက္ေတာ့ သူက ဒီကိစၥကို မလိုက္ေလ်ာေပးတာဟာ ကၽြန္မက သူခ်စ္သေလာက္ သူ႕ကို မခ်စ္လို႔တဲ့။ ခ်စ္သူေတြၾကားမွာ ဒီကိစၥက သဘာဝပဲတဲ့ေလ။ အဲ့ဒီကိစၥေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၾကတယ္။
ရန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူကၽြန္မ အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္လာတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း ပန္းစည္းတစ္စည္းကိုင္ၿပီး သူကၽြန္မကို လာေခ်ာ့တယ္။ အစကေတာ့ ဘယ္လိုေခ်ာ့ေခ်ာ့ တင္းခံေနမယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတာ။ သူ႕ဘက္က ဒီလုိလာေခ်ာ့ေတာ့လည္း ကၽြန္မ မေနႏုိင္ျပန္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မသူ႕ကို ဆင္းေတြ႕လုိက္တယ္။ ကၽြန္မ သူ႕ေရွ႕ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ သူ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လုိက္တယ္။ လက္ထဲမွာ လက္စြပ္ဗူးေလး ကိုင္ထားၿပီး သူကၽြန္မကို အဲ့ဒီေနရာမွာပဲ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေျပလည္သြားၾကတယ္။ ေျပလည္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ သူက အတူေနဖို႔ေတာင္းဆုိျပန္တယ္။ မၾကာခင္မွာ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ ခ်စ္သူကို အပ်ိဳစင္ဘဝပံုအပ္ေပးတာ ဘာမွမမွားဘူးလို႔ သူကေတာင္းဆိုျပန္တယ္။ ကြ်န္မႏွလံုးသားေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ၿပီး သူ႔ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္။ သူဟာ ကြ်န္မနဲ႔မၾကာမွီမွာ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္သူပဲေလ။
အဲ့ဒီေနာက္ပုိင္း သူကၽြန္မကို ေရွာင္လာတယ္။ ကၽြန္မသူ႕ကိုဖုန္းဆက္ရင္လည္း သူ႕ဖုန္းကိုပိတ္ထားတယ္။ သူေနခဲ့တဲ့ တုိက္ခန္းကို လုိက္သြားေတာ့လည္း အတူေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းက သူတာဝန္နဲ႔ တျခားၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းသြားၿပီလို႔ေျပာတယ္။ ဘယ္ၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းသြားလဲဆုိတာကိုေတာ့ အတိအက် မသိဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူနဲ႔ ကၽြန္မျပတ္စဲသြားရတယ္။ အဲ့ဒီအျဖစ္ဟာ တစ္ႏွစ္ၾကာၿပီဆိုေပမယ့္ ကြ်န္မအခုထိ နာက်င္ေနရတုန္းပါပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့လက မဆုံတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုံေတြ႕ျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက မၾကာခင္ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မွာမို႔ ကၽြန္မကို ဖိတ္စာလာဖိတ္တာပါ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔သတုိ႔သားလည္း ကၽြန္မတုိ႔ရွိတဲ့ေနရာကို လာေနတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ ဆုိင္မွာ အေအးေသာက္ရင္း သူ႕အမ်ိဳးသားအလာကို ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ တစ္ေအာင့္ၾကာေတာ့ သူ႕အမ်ိဳးသား ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အမ်ိဳးသားျဖစ္မယ့္သူက တစ္ခ်ိန္က ကၽြန္မကို က်ဴးလြန္ခဲ့ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္မ မထင္ခဲ့ဘူး။
ကၽြန္မကိုျမင္ေတာ့ သူအနည္းငယ္ ထိတ္လန္႔သြားတယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဘာမွမသိဘဲ ကၽြန္မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကို မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ဘာမွမျဖစ္သလို သူ႕ကို ျပန္လည္ ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။။ ဒီေနရာမွာ မလုံမလဲျဖစ္ရမယ့္သူက ကၽြန္မ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မကုိ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ သူပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆုံေတြ႕ၿပီး အိမ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မ မသိတဲ့ နံပါတ္အစိမ္းတစ္ခု ကၽြန္မဖုန္းကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ သူျဖစ္ေနတယ္။ ေတြ႕ၾကရေအာင္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မလည္း သူနဲ႔ ေတြ႕ဖုိ႔ သေဘာတူလိုက္တယ္။ သူခ်ိန္းတဲ့ လူသူရွင္းတဲ့ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကို ကၽြန္မသြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္မသူ႕ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ ကၽြန္မကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္သြားရတဲ့အေၾကာင္း ေမးျဖစ္ေတာ့ သူကဒီလို ျပန္ေျပာပါတယ္။ ‘အပ်ိဳစင္ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူလက္မထပ္ခ်င္ဘူး’ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ အခုလက္ထပ္မယ့္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက အပ်ိဳစင္ သန္႔သန္႔ေလးလို႔ သူကေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မေလ ေဒါသေတြထြက္လြန္းလို႔ ေျပာစရာစကားေတြေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ သူကိုယ္တုိင္ကေတာ့ လူပ်ိဳမစစ္ေတာ့ဘဲ အပ်ိဳစစ္မွ လက္ထပ္ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့စကားကို သူ႔ပါးစပ္က ထြက္ရဲတာ ကၽြန္မ အံ့ၾသလို႔မဆုံးဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို အပ်ိဳစစ္ျခင္း မစစ္ျခင္းနဲ႔ တုိင္းတာလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတာကိုလည္း သူ႕ကို သိေစခ်င္တယ္။ သူ႕လို အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားၿပီး စိတ္ဓာတ္ မေကာင္းတဲ့သူနဲ႔ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းကို လက္မထပ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မ နည္းတူ သူ႔လက္ေအာက္မွာ တျခားအယုံလြယ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ က်ဆုံးၿပီးၿပီလဲ။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ထပ္ၿပီး အယုံလြယ္ၾကဦးမလဲ။ ကၽြန္မေလ သူငယ္ခ်င္းကို ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ သူက လက္ထပ္မဂၤလာပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနပုံေပါက္ေတာ့ ကၽြန္မ မေျပာရက္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္မဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဟင္။ ကိုယ္တုိင္ရဲ႕ အရွက္ကို လစ္လ်ဴရႈၿပီး သူငယ္ခ်င္းကို ဖြင့္ေျပာလိုက္ရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဖြင့္မေျပာဘဲ တစ္သက္လုံးေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနလုိက္ရမလား။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၱဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
