တိဘက္ဆိုတာ ေရေျမသဘာဝအရ ေခါင္တဲ့ေနရာမွာ ရွိေနလို႔သာ မထြန္းကား၊ မဖြံ႔ၿဖိဳးၾကတာပါ။ တိဘက္သူ တိဘက္သားေတြက စိတ္သေဘာထားျပည့္ဝၾကတယ္၊ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ လူ႕ေလာကအေပၚ ျမင္တဲ့အျမင္က ေလးစားစရာေကာင္းလြန္းလွပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ႕ ကေလးေတြအေပၚ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ပံု ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ။ သူတို႔ရဲ႕ နည္းလမ္းေလးေတြကို တစ္ခ်က္ေလာက္ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္။
၁။ အသက္ (၅) ႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြဆိုရင္
ဒီအရြယ္ကေလးေလးေတြကို “ဘုရင္” လို ထားတယ္။ ကေလးေတြကို အျပစ္ေျပာတာေတြ၊ ဆူပူေငါက္ငမ္းတာေတြ မလုပ္ဘူး။ ဒီအရြယ္ကေလးေတြက စူးစမ္းခ်င္တယ္၊ တက္ၾကြတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကမာၻႀကီးကို ေလ့လာခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့သူတို႔မွာ အေတြ႔အႀကံဳလည္းမရွိဘူး၊ လက္ေတြ႔က်က် ေတြးေခၚႏိုင္စြမ္းေတြလည္း မရွိေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေလးေတြ အမွားတစ္ခုခု၊ အႏၱရာယ္ရွိတာတစ္ခုခု လုပ္မိေတာ့မယ္ဆိုရင္ တျခားတစ္ခုခုကို အာရံုေျပာင္းေပးတယ္။ ဒီအရြယ္ကေလးေလးေတြအတြက္ ဘာသာစကားက သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေလးေတြပါပဲ။ ကေလးကို အစိုးရိမ္လြန္ၿပီး တားျမစ္တာေတြမ်ားေနရင္ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ စူးစမ္းလိုစိတ္၊ သင္ယူလိုစိတ္ကို ေလ်ာ့နည္းေစပါတယ္။
၂။ အသက္ (၅) ႏွစ္ကေန (၁ဝ) ႏွစ္အတြင္းဆိုရင္
ဒီအရြယ္ကေလးေတြကို တိဘက္မိဘေတြက “ကၽြန္” လို ေျပာဆိုဆက္ဆံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရက္စက္ခက္ထန္စြာေတာ့ မဆက္ဆံၾကပါဘူး။ ဒီအရြယ္မွာ ကေလးေတြရဲ႕ ဉာဏ္ရည္နဲ႔ ဆက္စပ္ေတြးေခၚမႈေတြက ဖြံ႔ၿဖိဳးလာၿပီး အနာဂတ္ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေတြကို ေရးေရးေလးျမင္လာရပါၿပီ။ ဒီအရြယ္မွာ ကေလးေလးေတြအတြက္ ပန္းတိုင္ေသးေသးေလးေတြ သတ္မွတ္ေပးၿပီး သူတို႔ကို ရေအာင္လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ပန္းတိုင္ကို အရမယူႏိုင္ရင္ ျဖစ္လာမယ့္အက်ိဳးဆက္ေတြကိုလည္းေျပာျပထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြမွာ တာဝန္ယူစိတ္ေတြ ရွိလာတယ္။ ဒီအရြယ္မွာ ကေလးေတြကို ခိုင္းသာခိုင္းပါ။ သူတို႔ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္သလို သင္ယူတတ္လာမွာပါ။ ငယ္ငယ္က အလိုလိုက္ထားသမွ် ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္းမထိန္းကြပ္ႏုိင္ရင္ ကေလးဆိုးေလးေတြ ျဖစ္သြားတတ္ၿပီး တာဝန္သိစိတ္မရွိသူ၊ တာဝန္မယူတတ္သူေလးေတြ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
၃။ အသက္ (၁ဝ) ႏွစ္ကေန (၁၅) ႏွစ္အတြင္းဆိုရင္
ဒီအရြယ္ကေလးေတြကို တန္းတူညီမွ် ဆက္ဆံတယ္။ မိဘေတြမွာ ဘဝအေတြ႔အႀကံဳေတြ၊ ဗဟုသုတေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြကို ကေလးေတြနဲ႔ မွ်ေဝပါ။ သူတို႔သိထားသမွ်ေလးေတြ၊ အေတြ႔အႀကံဳေလးေတြကို တန္းတူညီမွ် မွ်ေဝပါ။ ၿပီးေတာ့ အျမင္ေတြကို မွ်ေဝပါ။ လူရာသြင္းၿပီး ဆက္ဆံပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကိုလည္း နားေထာင္ေပးပါ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကား ဆက္ဆံေရးမေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေစႏုိင္ၿပီး ကေလးေတြ လမ္းမွားေရာက္သြားေစႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ေတြးေခၚမႈမရွိဘဲ သူမ်ားေျပာတုိင္းယံုတတ္တဲ့ကေလးေတြ ျဖစ္သြားေစႏုိင္ပါတယ္။
၄။ အသက္ (၁၅ ) ႏွစ္ေနာက္ပိုင္းဆိုရင္
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး၊ စရိိုက္လကၡဏာက ဒီအရြယ္မွာ ေကာင္းေကာင္းရုပ္လံုးေပၚလာပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕ အေတြးအျမင္ေလးေတြ၊ အမူအက်င့္ေလးေတြကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ေလးစားဖို႔ လိုလာပါၿပီ။ ဒီလိုဆိုရင္ သူတို႔ေလးေတြဟာ အမွီအခိုကင္းစြာ ရပ္တည္တတ္လာမယ္၊ ၿပီးေတာ့ မိဘနဲ႔ တျခားသူေတြအေပၚမွာလည္း ေလးစားမႈထားလိမ့္မယ္။
ဒီနည္းလမ္း (၄) ခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သင္ဘယ္လိုထင္လဲ။ Comment box မွာ ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြ ေဝမွ်ခဲ့ပါဦးေနာ္။
