ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ဇနီးသည္ဆီ အျပင္ကေန ဖုန္းလွမ္းဆက္ပါတယ္။
ခင္ပြန္း- မိန္းမေရ မင္းဘယ္မွာလဲ။
ဇနီး – အိမ္မွာပဲေလ။
ခင္ပြန္း – ေသခ်ာလား။
ဇနီး- ဒါေပါ့။
ခင္ပြန္း- အိုေက…ဒါျဖင့္ သစ္သီးေဖ်ာ္စက္ေဖ်ာ္လိုက္စမ္း။ အသံနားေထာင္ရေအာင္။
ဇနီး- ကဲ စက္ဖြင့္လုိက္ၿပီ။
(သစ္သီးေဖ်ာ္စက္အသံထြက္လာပါတယ္။)
ခင္ပြန္း- ဟုတ္ၿပီေလ။ ဒါဆို ဂြတ္ဘိုင္ေနာ္ မိန္းမ။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ခင္ပြန္းက အျပင္ကေန ဖုန္းလွမ္းဆက္ျပန္ပါတယ္။
ခင္ပြန္း- မင္းဘယ္မွာလဲ မိန္းမ။
ဇနီး- အိမ္မွာပဲေလ။
ခင္ပြန္း- ဒါဆို သစ္သီးေဖ်ာ္စက္ ေဖ်ာ္လိုက္စမ္း။
(သစ္သီးေဖ်ာ္စက္သံ ထြက္လာပါတယ္။)
ခင္ပြန္း- ဒါဆိုလည္း ၿပီးတာပဲ။ ဘိုင့္ဘိုင္ မိန္းမ။
ေနာက္တစ္ခါမွာေတာ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ဇနီးသည္ကို ႀကိဳတင္သတိမေပးဘဲနဲ႔ အိမ္ကို တိတ္ တိတ္ေလးျပန္လာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဇနီးသည္မရွိဘဲ သားေလးတစ္ေယာက္ပဲ အိမ္မွာေတြ႕တယ္။ ဒါနဲ႔ “ ငါ့သား မင္းအေမေကာ ဘယ္သြားလဲ” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ ကေလးျပန္ေျဖလိုက္တာက “ဟင့္အင္း… သားလည္းမသိဘူး ေဖေဖ။ ေမေမက ေဖ်ာ္ရည္စက္ႀကီးယူၿပီး အျပင္ထြက္သြားတာပဲ” တဲ့။
ဘဝအေမာေလးေတြေျပစရာေလးေတြ မွ်ေဝဖို႔ ဒီစာေစာင္ေလးကို SHARE လိုက္ပါဦးေနာ္။
