ကၽြန္မက single mother တစ္ေယာက္ပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ခင္ပြန္းသည္နဲ႔ ကြာရွင္းၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ သားေလးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေနရသူ တစ္ေယာက္ေပါ့။ ကၽြန္မရဲ႕ ဝင္ေငြအနည္းငယ္နဲ႔ သားကို ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမွာ ထားႏိုင္ေအာင္ ေန႔မအားညမနား ႀကိဳးစားရွာေဖြခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔ ကၽြန္မအလုပ္ကေန ပင္ပန္းႀကီးစြာ ျပန္လာတဲ့အခါ သားေလးက ကၽြန္မအနားကို ေရာက္လာၿပီး မနက္ဖန္ ေက်ာင္းကို လိုက္ခဲ့ေပးဖို႔ လာေျပာတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ သားေလး အျပစ္လုပ္လို႔ အတန္းပိုင္ဆရာမက ဆင့္ေခၚတယ္လို႔ ထင္ေနမိတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း “အေမက ဒီေလာက္ပင္ပင္ပန္းပန္း ရုန္းကန္ေနတာေတာင္ ဒင္းက ေက်ာင္းမွာ ျပႆနာရွာလာရလား”ဆိုၿပီး ေဒါသျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ကၽြန္မ ေက်ာင္းကို ေရာက္သြားတဲ့အခါမွ အေၾကာင္းစံုသိရေတာ့တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းကအတန္းပိုင္ဆရာမက သားေလးတို႔ကို အိမ္စာေပးလိုက္တာပါ။ အဲဒါက သားေလးတို႔အေနနဲ႔ “တန္ဖိုးအထားရဆံုး (သို႔) ကမာၻေပၚမွာ အခ်စ္ရဆံုးအရာ” ကို ေက်ာင္းကို ယူလာၿပီး ဘာလို႔ခ်စ္ရတာလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာဖို႔ပါပဲ။
သားေလးတို႔အတန္းေဖာ္ အခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕ တန္ဖိုးႀကီး ေခြးေလးေတြ၊ စကိတ္ဘုတ္ေတြယူလာတာကိုေတြ႔ရတယ္။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ iPad ကို ယူလာတာကိုေတာင္ ေတြ႔ရတယ္။ ကိုယ္စီကိုယ္စီယူလာၾကတဲ့ တန္ဖိုးႀကီး ပစၥည္းေတြၾကား သားေလးကေတာ့ ကၽြန္မလက္ကိုဆြဲၿပီး ၿပံဳးလို႔ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ သားေလးေျပာျပရမယ့္အလွည့္ကို ေရာက္လာတဲ့အခါ သားေလးက ကၽြန္မလက္ကိုဆြဲၿပီး-
“သားအခ်စ္ဆံုးနဲ႔ တန္ဖိုးအထားဆံုးအရာကေတာ့ သားေမေမပါ။ သားေမေမက သားသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေမေမေတြလို တန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းေတြ ဝယ္မေပးႏုိင္ေပမဲ့ သားအတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သား ေမေမ့ကို တန္ဖိုးထားတယ္။ ေမေမ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္” လို႔ ဂုဏ္ယူဝ့ံၾကြားစြာ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က သားေလးေၾကာင့္ ကၽြန္မမ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္။ မ်က္ရည္ဆိုေပမယ့္ ဝမ္းသာမႈပီတိေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြပါ။ သားေလးရဲ႕ ေျပာစကားေတြကေန ကၽြန္မ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြရခဲ့တယ္။ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြကို အသံုးခ်ၿပီး သားေလးရဲ႕ အနာဂတ္ကို အေကာင္းဆံုးတည္ေဆာက္ေပးမယ္၊ သားေလးရဲ႕ ဆႏၵေတြကို အေကာင္းဆံုးျဖည့္ဆည္းသြားမယ္၊ အခ်ိန္တိုင္းအတြက္ သားေလးေဘးမွာ အေကာင္းဆံုးေမေမအျဖစ္ ရွိေနမယ္လို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ခ့ဲပါတယ္။
သင္လည္း သင့္ေမေမကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ SHARE လိုက္ပါ။
