ကၽြန္မနာမည္က ခင္ေထြးပါ။ ကၽြန္မက ပညာေရးမွာ ထူးခၽြန္တဲ့သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ မေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေျဖခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘဝက ကၽြန္မကို အေျခအေနမေပးခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မအေဖနဲ႔ အေမက အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၿပီေလ။ အစ္မတစ္ေယာက္ရွိေပမယ့္ သူကလည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ရန္ကုန္မွာေနထိုင္ေနတာမို႔ အလုပ္လုပ္ဖို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုေပမယ့္ ဘြဲ႕ရေတြေတာင္ အလုပ္ရွားပါးေနတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဆယ္တန္းေတာင္မေအာင္တဲ့ ကၽြန္မအေနနဲ႕ အလုပ္ရဖို႔က မလြယ္ကူခဲ့ပါဘူး။
ဒါနဲ႔ပဲ အစ္မဆီမွာေနၿပီး အစ္မသြင္းေပးတဲ့ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာပဲ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အစ္မအိမ္ကေနအလုပ္ဆင္း၊ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ တူေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကစား၊ အစ္မကိုကူရင္းနဲ႔ အစပိုင္းမွာေတာ့ အရာအားလံုးဟာ ေပ်ာ္စရာအတိၿပီးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မခဲအိုရဲ႕ တပ္မက္ေနတဲ့အၾကည့္ေတြ၊ လူလစ္ရင္လစ္သလုိ ထိကပါး ရိကပါးလုပ္တတ္တာေတြကို ေရွာင္ရ၊ တိမ္းရတာေတြက လြဲရင္ေပါ့။ အစ္မကိုေျပာျပမယ္လို႔ စိတ္ကူးေပမယ့္ သူတို႔လင္မယားကြဲသြားရင္ ကၽြန္မတူေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ စီးပြားရွာမကၽြမ္းတဲ့အစ္မ ဘယ္လိုရုန္းကန္ႏိုင္ပါ့မလဲဆိုတာ ေတြးရင္း အရာအားလံုးကို ၿမိဳသိပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ အေဆာင္မွာေနမယ္စိတ္ကူးေပမယ့္ ကၽြန္မေရာက္လာလုိ႔ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနတဲ့အစ္မကို ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေျပာင္းမယ္ေျပာရမလဲဆိုတာရယ္၊ ကၽြန္မလစာကလည္း အေဆာင္မွာေနဖို႔ေလာက္ မလံုေလာက္တာေၾကာင့္ အစ္မေယာက်ာ္းအျပဳအမူေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈရင္း ေနထိုင္ခဲ့ရတာေပါ့။ ကၽြန္မမွာက ခ်စ္သူလည္း ရွိတယ္ေလ။ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က စက္ရံုဝန္ထမ္းဘဝတူေတြမို႔ လက္ထပ္ႏိုင္ဖို႔ စုေဆာင္းေနၾကတာပါ။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေတြ႕ဆံုရခ်ိန္ဆိုတာကလည္း ရွားပါးလြန္းတာမို႔ ဒီခဏတာေလးကို စိတ္ညစ္စရာေတြေျပာၿပီး သူ႔ကိုပါ အပူမေပးခ်င္ဘူးေလ။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္ရက္မွာေတာ့ ကေလးေတြေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကၽြန္မအစ္မ ဘုရားဖူးထြက္တုန္း ကၽြန္မ ခဲအိုက ကၽြန္မကို အတင္းႀကံခဲ့ပါတယ္။ နင့္အစ္မကို ျပန္ေျပာရင္ နင့္အစ္မကိုေရာ၊ နင့္ကိုပါ အိမ္ကေန ႏွင္ခ်မယ္တဲ့ေလ။ ကၽြန္မခ်စ္သူကိုေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ သူက ကၽြန္မခဲအိုကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္တစ္ခုခု လုပ္ခဲ့ရင္ ကၽြန္မအစ္မနဲ႔ တူေလးေတြပဲ ဒုကၡေရာက္မွာေလ။ ၿပီးေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို သိသြားလို႔ အစြန္းအထင္းျဖစ္သြားတဲ့ ကၽြန္မကို လက္မခံႏိုင္ဘဲ ထားခဲ့ရင္ေကာ။ တစ္ဘဝလံုးစာ ရည္ရြယ္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့သူမို႔ သူနဲ႔ မေဝးကြာခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
အခုဆိုရင္ေလ ကၽြန္မခဲအိုက ကၽြန္မကို သူ႔သားမယားလိုသတ္မွတ္ၿပီး မၾကာခဏ ကၽြန္မအခန္းထဲ ဝင္ဝင္လာတတ္လို႔ ညဖက္ေတြဆို ကၽြန္မမွာ အၿမဲစိတ္ေျခာက္ျခားေနရပါတယ္။ အစ္မကိုလည္း ေျပာဆိုတိုင္ပင္လို႔မရတဲ့အေျခအေနမလား။ ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႕ရတဲ့ ခဏတာအခ်ိန္ေတြမွာလည္း အရင္လိုၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ေတြမရွိေတာ့ဘဲ သူကၽြန္မကို လက္ခံႏုိင္ပါ့မလား။ သိသြားရင္ ကၽြန္မကို စြန္႔ပစ္ထားခဲ့မလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြပဲ ေခါင္းထဲဝင္ေနပါေတာ့တယ္။ နယ္ျပန္ရင္ေကာ ကၽြန္မအေဖနဲ႔ အေမက ဒီကိစၥႀကီးကို လက္ခံႏိုင္ပါ့မလား။ က်န္းမာေရးလည္း သိပ္မေကာင္းတဲ့သူေတြမို႔ စိုးရိမ္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ နယ္မွာေကာ ပညာမရွိတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ အလုပ္ရႏုိင္ဖို႔ လြယ္ပါ့မလား။ ကၽြန္မဘာဆက္လုပ္ရမလဲ…
