ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ သားသမီးကို သူစိမ္းေတြထက္ နည္းနည္းပို ယံုၾကည္ေပးပါေမေမနဲ႔ေဖေဖ။

blank

ကြ်န္မက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္မကို ၈တန္းေလာက္ကစၿပီး ေမေမတို႔ရဲ႕ ဆရာဆိုတဲ့ ဘဘႀကီးက စာသင္ေပးပါတယ္။ သီလ၊ သမာဓိျပည့္စံုသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ အဲ့ဒီလူႀကီးကုိ ေမေမနဲ႔ေဖေဖက ယံုၾကည္အားကိုးၾကတယ္။ ေမေမနဲ႔ေဖေဖရဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာဟာ အသက္ ၅ဝ နီးပါးလည္း ရွိပါၿပီ။ သူက စာအသင္အျပလည္း ေကာင္းပါတယ္။ အရင္က စာညံ့တဲ့ကြ်န္မဟာ ဆရာစာသင္ၿပီး (၂) လေလာက္မွာပဲ အမွတ္ေတြ တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေမေမနဲ႔ေဖေဖကလည္း သိပ္ေက်နပ္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဆယ္တန္းအထိ ဆရာ့လက္ထဲအပ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာေမေမနဲ႔ေဖေဖရဲ႕ လက္သံုးစကားျဖစ္လာခဲ့တယ္။

အလုပ္မ်ားတဲ့ေမေမတို႔ အိမ္မွာမရွိတဲ့အခါ ဆရာ့လက္ထဲမွာ ကြ်န္မကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္အပ္ထားခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ဆရာဟာ အေမတို႔လစ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕ ရင္သားကို မေတာ္တဆကိုင္တာမ်ိဳးတို႔၊ သူရဲ႕လိင္အဂၤါနဲ႔ မထိတထိထိတာမ်ိဳးတို႔ လုပ္ပါတယ္။ သမီး စိတ္ထဲမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕ေပမယ့္ အသက္ရွဴၾကပ္ေနေပမယ့္ ကြ်န္မမေအာ္ရဲခဲ့ဘူး။ ကြ်န္မကိုအေနာက္ကေန အုပ္မိုးၿပီး စာျပတဲ့အခါ ကြ်န္မေအာ္ငိုပစ္ခ်င္တာပဲ။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေမေမ့ကို အရဲစြန္႔ၿပီး ဖြင့္ေျပာျပတယ္။ ေမေမက “ စာမလုပ္ခ်င္လို႔ ဆင္ေျခေပးေနတာမဟုတ္လား။ တိုက္ပံုအက်ႌအျဖဴနဲ႔ ပုဆိုးကိုပဲ အဝတ္မ်ားတဲ့ ဆရာဟာ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ နင္သာ ဘာမဟုတ္တာလုပ္လဲ မသိဘူး” ဆိုၿပီး အရိုက္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ စာသင္ခ်ိန္တိုင္းဟာ ကြ်န္မအတြက္ ငရဲခန္းသမွ် ပူေလာင္ခဲ့ပါတယ္။ “အေမတို႔ အျပင္မသြားပါေစနဲ႔” လို႔ ဆုတြင္တြင္ေတာင္းၿပီး စာလုပ္ရေပမယ့္ အေမတို႔မရွိတဲ့အခ်ိန္က မ်ားတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာဆို မြန္းၾကပ္တဲ့စိတ္၊ ဝမ္းနည္းသိမ္ငယ္စိတ္၊ ေၾကာက္ရြံ႕တဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ ဆရာ့ရဲ႕လက္သရမ္းမႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္။
ေမေမ့ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဖြင့္ေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမေမက ကြ်န္မစကားထက္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ပံုရတဲ့ ဆရာ့ကို ပိုယံုၾကည္ခဲ့တယ္။

အခုဆိုကြ်န္မက ဆယ္တန္းၿပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ အခုထိ အိပ္မက္ဆိုးေတြနဲ႔ လန္႔ႏုိးတုန္း၊ ေျခာက္ျခားစြာ ေမာဟုိက္တုန္း။ ကြ်န္မကို ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြကို ေၾကာက္ရြံ႕စြာေရွာင္ဖယ္ေနတုန္း။ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကိုစဥ္းစားမိတယ္။ အဲ့ဒီကိစၥကိုစဥ္းစားမိတုိင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသတီသလို ခံစားရတယ္။ မသန္႔စင္သလို ခံစားရတယ္။

စိတ္ဒဏ္ရာေတြရေနတဲ့ ကြ်န္မ၊ ကြ်န္မရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို မခ်စ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္မရဲ႕ဒဏ္ရာေတြက ဆရာဆိုတဲ့သူေပးခဲ့တာလား။ ကြ်န္မရဲ႕ ေမေမနဲ႔ေဖေဖၾကာင့္ရခဲ့တာလား။ ေမေမနဲ႔ေဖေဖသာ ကြ်န္မကို ယံုၾကည္ေပးခဲ့ၿပီး လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာက်ဴးလြန္မႈေတြရဲ႕ ဓားစာခံအျဖစ္ ျဖစ္ခြင့္မေပးခဲ့ရင္ေကာ ကြ်န္မရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြက အခုထိ ရွိေနဦးမလား။ ကြ်န္မရဲ႕မိဘေတြက ကြ်န္မကို သူစိမ္းထက္ပိုၿပီး ယံုၾကည္ေပးခဲ့ရင္ေလ……….

ကြ်န္မအခုလို ယံုၾကည္ခ်က္မဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနဦးမွာလား။