ဒီမနက္ ကၽြန္မ အိမ္ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းစံုတြဲကို ျမင္ပါတယ္။ သူတုိ႔က အသက္ ၃ဝ ေက်ာ္မွ လက္ထပ္ထားၾကတဲ့ စံုတြဲပါ။ ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ သူတုိ႔စံုတြဲက ညဝတ္အက်ႌကုိယ္စီ၊ ေျခဗလာနဲ႔ သူတုိ႔ၿခံထဲမွာ ေျပးေနၾကတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေရပိုက္နဲ႔ပက္ၿပီးေတာ့လည္း ရယ္ေမာ က်ီစယ္ေနၾကေသးရဲ႕။ သူတုိ႔ကိုၾကည့္ရတာ ၾကည္ႏူးမႈေတြက ကၽြန္မကုိပါ ကူးစက္လာသလိုပါပဲ။
သူတုိ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မေတြးမိပါတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ကၽြန္မတုိ႔အမ်ားစုဟာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့အခ်စ္ေတြကိုရွာေဖြဖုိ႔ ႀကိဳးစားရင္း အခ်ိန္ေတြကို အမ်ားႀကီး ျဖဳန္းတီး ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တိုေတာင္းလွတဲ့လူ႔ဘဝမွာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့သူကို ေစာင့္ေနမယ့္အစား ကုိယ့္ကိုရယ္ ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေစသူနဲ႔ ျဖတ္သန္းဖုိ႔ကသာ ပုိအေရးႀကီးပါလားလို႔ သူတုိ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မေတြးေနမိပါတယ္။
သင္ေကာ… ဘယ္လိုထင္ပါသလဲ။ အေတြးေလးကို comment မွာ ပါဝင္မွ်ေဝခဲ့ပါဦးေနာ္။
