ဉာဏ္ႀကီးရွင္

blank

တစ္ခါက ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ အသက္ (၆ဝ) ေက်ာ္အရြယ္ အဘိုးအိုတစ္ဦးရွိပါတယ္။ သူက သူ႕ၿခံေလးထဲမွာ အာလူးေတြစိုက္ရတာ သိပ္ကိုဝါသနာပါသတဲ့။

ဒါေပမဲ့ သားျဖစ္သူက ေထာင္က်ေနတာေၾကာင့္ အဘိုးအိုခမ်ာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနတဲ့အျပင္  အသက္အရြယ္အိုမင္းတာေၾကာင့္ အားနည္းေနတာေပါ့။ ဒီေတာ့ အဘိုးအိုက ေထာင္က်ေနတဲ့ သားျဖစ္သူဆီ စာတစ္ေစာင္ေရးၿပီး ပို႔လိုက္တယ္။

“သားေရ… အေဖအရင္ကလို အာလူးေတြ မစိုက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ ဝမ္းနည္းမိတယ္။ သားသာ ဒီမွာရွိမယ္ဆိုရင္ အာလူးစိုက္ဖို႔ အေဖ့ကို ေျမႀကီးေတြ ကူၿပီးတူးေပးမွာ။” လို႔ စာထဲမွာေရးထားပါတယ္။

ေနာက္ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ သားျဖစ္သူဆီကေန စာျပန္လာတယ္။

ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။

“အေဖေရ… ၿခံထဲမွာ ဟိုတူးဒီတူးလုပ္မေနနဲ႔ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ပစၥည္းကို ၿခံထဲမွာ ျမွဳပ္ထားတယ္။ အေဖ့ကိုလည္း သတိရေနပါတယ္။” တဲ့။

အဲဒီစာရၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ မႈခင္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ၊ ရဲေတြ အဘိုးအိုရဲ႕ၿခံထဲကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ၿခံထဲကို ေနရာအႏွံ႔တူးဆြၿပီး ရွာေဖြၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘာမွေတြ႔မသြားဘူး။

ေနာက္ေန႔မွာပဲ အဘုိးအိုဆီကို သူ႔သားေရးလိုက္တဲ့စာ ထပ္ေရာက္လာတယ္။

စာထဲမွာ ေရးထားတာက-

“အေဖေရ… ၿခံထဲမွာ အေဖအာလူးစိုက္လို႔ရေအာင္ ေျမဆြၿပီးၿပီထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ သားအေနနဲ႔ ဒီထဲကေနအေဖ့ကို လုပ္ေပးႏိုင္တာေလးပါ။ အေဖ့ကုိ ခ်စ္တယ္။” ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။

သေဘာက်ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ SHARE လိုက္ပါ။