ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ တစ္ခါမွာ ညီေတာ္အာနႏၵာမေထရ္နဲ႔အတူ ေတာလမ္းအတိုင္း ခရီးႏွင္ ေတာ္မူပါတယ္။ အလြန္ပူျပင္းတဲ့ေႏြေန႔လယ္ခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ လမ္းခရီးတစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေရဆာလာၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္က…
“ ညီေတာ္… ေစာေစာတုန္းက ကၽြႏု္ပ္တို႔ေတြဟာ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုကို ျဖတ္ခဲ့ၾကတာ မွတ္မိလား။ အဲ့ဒီကို သင္ျပန္သြားၿပီး ေရခပ္လာခဲ့ပါ ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ညီေတာ္အာနႏၵာဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ညႊန္ၾကားခ်က္တိုင္း ေနာက္ျပန္လွည့္ခဲ့ေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးကုိ ေတြ႕ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စမ္းေခ်ာင္းက အလြန္ေသးၿပီး ေတာေကာင္တခ်ိဳ႕ကလည္း ျဖတ္သန္းသြားလာေနၾကတာေၾကာင့္ ေရေတြညစ္ပတ္ေနာက္က်ိေနတယ္။ ဘယ္လိုမွေသာက္လို႔ မျဖစ္တာေၾကာင့္ ညီေတာ္အာနႏၵာဟာ ျပန္လွည့္လာၿပီး ဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္ပါတယ္။
“ အရွင္ဘုရား… စမ္းေခ်ာင္းေရက ညစ္ပတ္ၿပီး ေသာက္လို႔မရပါဘူး။ ဒီကေန မိုင္အနည္းငယ္ေလာက္ေလွ်ာက္ရင္ ျမစ္တစ္စင္းရွိတယ္လို႔ တပည့္ေတာ္သိထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္တို႔ ေရွ႕ဆက္သြားၿပီး အဲ့ဒီေနရာကေရကိုပဲ ေသာက္ၾကရေအာင္ဘုရား”
ဘုရားရွင္က ျငင္းပယ္ပါတယ္။
“ ေစာေစာကစမ္းေခ်ာင္းဆီကုိပဲ ျပန္သြားပါ ညီေတာ္” လို႔ ထပ္မိန္႔တာနဲ႔ ရွင္အာနႏၵာခမ်ာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္သြားရျပန္ပါတယ္။ သြားသာသြားရတယ္။ ေသာက္ဖုိ႔ေရ မရႏုိင္တာကိုလည္း သိေနေတာ့ အားမရွိပါဘူး။ ဘုရားရွင္ဟာ သက္သက္အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာလို႔ပဲ ထင္ေနတယ္။ တကယ္လည္း ေသာက္ဖုိ႔ ေရကရမလာပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ျပန္လာျပန္ေတာ့လည္း ဘုရားရွင္က ထပ္သြားေစျပန္ ပါတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္ မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ရွင္အာနႏၵာဟာ စိတ္မပါတပါနဲ႔ပဲ စမ္းေခ်ာင္းရွိရာ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ေရာက္သြား တဲ့အခါမွာေတာ့ ေရက ၾကည္လင္ေနပါၿပီ။ ေရထဲမွာလည္း ဘာတိရစာၦန္မွ ျဖတ္သန္းမေနေတာ့ပါဘူး။ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကလည္း တစ္ေနရာမွာ သြားစုၿပီး စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုလံုး ေရေတြစိမ္းလဲ့ၾကည္လင္ ေနပါတယ္။ အရွင္အာနႏၵာဟာ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ေရေတြ ခပ္ယူလာၿပီး ဘုရားရွင္ကို ကပ္လွဴပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္ကုိ ရွိခိုးၿပီး…
“ အရွင္ဘုရားဟာ တပည့္ေတာ္ဘဝအတြက္ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ေပး လိုက္တာပါပဲ။ အဲ့ဒီသင္ခန္းစာကေတာ့ စိတ္ရွည္သည္းခံျခင္းဆိုတာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုကို ရရွိေစတဲ့ အရာဆိုတာပါ။ ဘယ္အဆိုးတရားမွ ၾကာရွည္မၿမဲပါဘူး။ မိမိဘက္က ဇြဲမေလွ်ာ့ဘဲ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သည္းခံေစာင့္ဆိုင္းဖုိ႔ပဲလိုတယ္ဆိုတာ တပည့္ေတာ္သိသြားပါၿပီ” လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။
စာခ်စ္သူတို႔ေကာ ဒီပံုျပင္ေလးထဲကေန ဘာေလးေတြရလိုက္လဲဆိုတာကို comment box မွာ မွ်ေဝခဲ့ပါဦးေနာ္။
