တစ္ခါက သားအဖႏွစ္ေယာက္ဟာ ခရီးထြက္လာရင္း အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ တံတားတစ္ခုနားကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္။ တံတားႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုလည္း ရွိတာေၾကာင့္ တံတားကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ဖို႔ဆိုတာ တကယ္ကို သဲထိတ္ရင္ဖိုပဲေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ သမီးေလးေၾကာက္ေနမွာကို စိုးရိမ္တဲ့ ဖခင္က….
“သမီးေရ… ေဖေဖ့လက္ကို ေသခ်ာကိုင္ထားေနာ္” လို႔ စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္သတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီးျဖစ္သူက
“သမီးေဖေဖ့လက္ကိုမကိုင္ဘူး။ ေဖေဖပဲ သမီးလက္ကိုကိုင္ထားပါ”လို႔ ေျပာတယ္။ ဖခင္ျဖစ္သူက နားမလည္တဲ့အသံနဲ႔….
“ဘာကြာလို႔လဲ သမီးရယ္။ ေဖေဖက သမီးလက္ကိုပဲ ကိုင္ကိုင္၊ သမီးက ေဖေဖ့လက္ကိုပဲ ကိုင္ထားအတူတူပဲ မဟုတ္လား” လို႔ ေမးလိုက္တာေပါ့။ ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
“မတူပါဘူးေဖေဖရဲ႕ သမီးသာေဖေဖ့လက္ကိုကိုင္ထားတဲ့အခါ ေဖေဖ့လက္ကို လြတ္မိခ်င္လြတ္မိလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖကေတာ့ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးလက္ကို လြတ္ပစ္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သမီးသိေနတယ္ေလ” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့သတဲ့။
အမွန္ပါပဲ စာခ်စ္သူတို႔ေရ…
ဘဝမွာ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြပဲေရာက္ေရာက္ ကြ်န္မတို႔ကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အျပည့္အဝေပးေနတဲ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ မိဘေတြဟာ ကြ်န္မတို႔လက္ကို အၿမဲတမ္းကိုင္ထားေပးတဲ့ သူေတြပဲမဟုတ္လား။ ဘဝေပးအေျခအေနေၾကာင့္ ကြ်န္မတို႔ကို အျပည့္စံုဆံုးမထားႏိုင္ရင္ေတာင္မွ သူတို႔စြမ္းသမွ်နဲ႔ အေကာင္းဆံုးျဖည့္ဆည္းေပးေနတာေၾကာင့္လည္း ကြ်န္မတို႔ဟာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကေန လြတ္ေျမာက္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးျဖတ္ေက်ာ္ေနႏိုင္တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ဘဝရဲ႕ အခိုင္ၿမဲဆံုး တြဲလက္ကေလးေတြကို သင္ကလည္း တင္းၾကပ္စြာ ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ေပးထားလိုက္ပါေနာ္။
