ရြာတစ္ရြာမွာ အားကစားစိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္ၿပီး ႏိုင္လိုစိတ္လည္း ျပင္းျပတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ရြာကလုပ္တဲ့ အေျပးၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာ ေကာင္ေလးက ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ပါတယ္။ ပထမၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြကေတာ့ သူရယ္၊ ေနာက္ထပ္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္ေပါ့။ ၿပိဳင္ပြဲစတာနဲ႔ ရြာသူရြာသားေတြဟာ လက္ေတြေဝွ႕ယမ္းၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြကို အားေပးၾကပါတယ္။ ေကာင္ေလးဟာ ႏုိင္လိုစိတ္ျပင္းထန္စြာနဲ႔ အားသြန္ခြန္စိုက္ႀကိဳးစားတဲ့အခါမွာ ပထမဆံုးပန္းဝင္သြားပါတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ဂုဏ္ယူေနမိတာေပါ့။
ဒုတိယၿပိဳင္ပြဲမွာေတာ့ က်န္းမာႀကံ့ခိုင္ၿပီး ဖ်တ္လတ္ပံုရတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ရယ္၊ ေကာင္ေလးရယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကပါတယ္။ ေကာင္ေလးလည္း ပထမအႀကိမ္ထက္ ပိုမိုအားထုတ္ႀကိဳးစားရတာေပါ့။ ဒီတစ္ခါမွာလည္း သူပဲ အႏိုင္ရျပန္ပါတယ္။ လူအုပ္ႀကီးကလည္း စိတ္အားတက္ၾကြစြာနဲ႔ သူ႔ကိုပဲ ဝိုင္းဝန္းအားေပးၾကတာေပါ့။
ၿပိဳင္ပြဲကို ၾကည့္ရႈေနတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြထဲမွာ အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ပါဝင္ပါတယ္။ ႏွစ္ခါေတာင္ ဗိုလ္စြဲထားတဲ့ ေကာင္ေလးဟာ သူ႔ကိုယ္သူ အရမ္းဂုဏ္ယူၿပီး ေနာက္ထပ္ဘယ္သူေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ရဦးမလဲ လို႔စိန္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ဒါကိုေတြ႔လိုက္တဲ့အဘိုးအိုဟာ ေရွ႕ထြက္လာၿပီးေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲဝင္အသစ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ ေကာင္ေလးနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမယ့္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြကေတာ့ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အဘြားအိုတစ္ေယာက္နဲ႔ မ်က္စိမျမင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
ဒီအခါမွာ ေကာင္ေလးလည္း စိတ္ရႈပ္သြားၿပီး “ဒါက မတရားဘူးေလ။ ဒါၿပိဳင္ပြဲမွမဟုတ္တာပဲ” လို႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဘိုးအိုကေတာ့ “ခု စၿပိဳင္လုိ႔ရၿပီ” လို႔ပဲ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ၿပိဳင္ပြဲစတင္တဲ့အခါမွာ ေကာင္ေလးဟာ က်န္တဲ့ၿပိဳင္ပြဲဝင္ႏွစ္ေယာက္ကို တာထြက္မွာပဲ ထားရစ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး တစ္ဦးတည္းပန္းဝင္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္ေလးလည္း ဂုဏ္ယူဝမ္းသာေနတာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ သူ႔ကို ဘယ္သူကမွ အားမေပးၾကေတာ့ဘဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ၾကည့္ေနၾကပါေတာ့တယ္။
ဒီအခါမွာ ေကာင္ေလးက “ဘာလို႔လဲ။ ဘာလို႔ဘယ္သူမွ အားမေပးၾကတာလဲ” လို႔ အဘိုးအိုကို ေမးလုိက္ပါတယ္။
အဘိုးအိုက “ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပိဳင္လုိက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါမွာ အတူတူပန္းဝင္ပါေစ” လို႔ျပန္ေျဖပါတယ္။
ေကာင္ေလးလည္း ခဏေတာ့ေတြေဝသြားတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပိဳင္ဖို႔ အဘြားအိုနဲ႔ မ်က္စိမျမင္တဲ့သူၾကားမွာ ေနရာယူလိုက္ပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲစတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြဲလိုက္ၿပီး ပန္းတိုင္ထိကို တေရြ႕ေရြ႕လမ္းေလွ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။
ဒီတစ္ခါၿပိဳင္ပြဲအဆံုးသတ္မွာေတာ့ လူေတြအားလံုးကမတ္တပ္ထရပ္ၿပီး ၿပံဳးရႊင္စြာနဲ႔ ေအာ္ဟစ္အားေပးၾကပါတယ္။
ေကာင္ေလးကေတာ့ ခုထိလည္း သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္ယူေနဆဲျဖစ္ေပမယ့္ အေစာက အားမေပးၾကဘဲ ခုမွ ဘာလို႔အားေပးၾကပါလိမ့္လို႔ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဘိုးအိုကို ေမးလိုက္ပါတယ္။
ဒီအခါမွာ အဘိုးအိုက “ေကာင္ေလး ဒီၿပိဳင္ပြဲမွာ တျခားၿပိဳင္ပြဲကေန မင္း ရရွိခဲ့တာေတြအားလံုးထက္ သာတာကို မင္းရလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ဒီလူေတြရဲ႕ ေလးစားမႈပါပဲ” လို႔ျပန္ေျဖလိုက္ပါေတာ့တယ္။
စာခ်စ္သူတို႔ေရ ဒီစာေစာင္ေလးကို ႏွစ္သက္သေဘာက်မိတယ္ဆိုရင္ SHARE ေပးသြားပါဦးေနာ္။
