ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အဆံုးစီရင္မႈေတြ အမ်ားႀကီးျမင္ေနၾကားေနရတယ္။ တစ္ခါတေလမွာဆိုရင္ အဲ့ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဘယ္လိုအေျဖရွာၾကမလဲဆိုတာကို ေတြးမိတယ္။ အဆံုးစီရင္မႈဟာ အရာအားလံုးရဲ႕ အဆံုးသတ္လား။ လူတစ္ေယာက္ ဘဝကို စိတ္ကုန္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတ္ေသေလာက္တဲ့အထိ ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား စိတ္ေတြဖိစီးေနခဲ့တာလဲ။ အထူးသျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအဆံုးသတ္သြားတဲ့ သတင္းေတြ ျမင္ရၾကားရတဲ့အခါ ကြ်န္မသိပ္ကို အံ့ၾသမိတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ အသိပညာေတြက သူတို႔ကို စိတ္ဓာတ္က်မႈေတြကို ကူညီဖို႔ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ဘူးလား။
ကြ်န္မခ်စ္ရတဲ့သူေတြ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေနတဲ့အခါမွာ အရာရာအားလံုးကို ကြ်န္မတို႔အတူတူ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ဘူးလား။
ဤေဆာင္းပါးကို ဂႏၳဝင္မဂၢဇင္းမွ ေရးသားတင္ဆက္သည္။
ကြ်န္မတို႔ခ်စ္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရတဲ့အခါမွာ ေလာကႀကီးကေန ထြက္ခြာခ်င္ၾကတယ္။ အဲ့လိုလုပ္လိုက္တာက ကြ်န္မတို႔ေနာက္ထပ္ခ်စ္ရတဲ့သူေတြအေပၚေကာ တရားရဲ႕လား။ စိတ္ေတြမြန္းၾကပ္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခါမွာ အခန္းၾကဥ္းေလးထဲမွာ ထိုင္ၿပီး စိတ္ညစ္ေနမယ့္အစား ကိုယ့္ကိုအမွန္တကယ္နားလည္ႏိုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖုန္းေခၚပါ။ ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ အလုပ္အကိုင္ေတြေနာက္ပဲ တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနမယ့္အစား ခ်စ္ရသူေတြ၊ မိသားစုေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပးပါ။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာပါ။ ပိုၿပီး ကူညီေပးပါ။ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေနတဲ့အခါ အားေပးကူညီေပးပါ။
အေမွာင္ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးစိုးပါေစ အလင္းေရာင္က ေခ်ဖ်က္ႏိုင္သလိုပဲ စိတ္ဓာတ္က်မႈေတြကိုလည္း စိတ္အားထက္သန္မႈေတြနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ဝမ္းနည္းမႈဆိုတာ အေၾကြေစ့ေလးရဲ႕ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလုိပါပဲ။ အၿမဲတမ္း တစ္ဖက္တည္း က်ေနမယ္ဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္အရာမွ မၿမဲတဲ့ေလာကႀကီးမွာ သင့္ရဲ႕ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြလည္း တာရွည္မခံဘူးဆိုတာ မွတ္ထားလိုက္ပါေနာ္။
